雨后残霞褪,风前碎锦飞。自知春已去,敢恨蝶来稀。
鳞差万瓦拱层台,暇日登临亦乐哉。
桃李成蹊春未到,江山如画国多才。
倦游难效登楼赋,胜概常遭俗驾回。
好是清宵携客醉,云间两两近三台。
破晓凭栏望,千山隐雾深。阳光初透处,云表灿成金。
但觉秋来爽,浑忘老病侵。为资培画兴,日日此登临。
嫩绿柔香远更浓,春来无处不茸(róng)茸。
六朝旧恨斜阳里,南浦(pǔ)新愁细雨中。
近水欲迷歌扇绿,隔花偏衬舞裙红。
平川十里人归晚,无数牛羊一笛风。
春天来了,到处是一片葱茏的绿色,柔嫩的芳草,散发出阵阵清香,极目眺望,只见越往远处,草色越是浓密。
想起六朝旧恨,南浦送别的场景。再回到眼前的景物,在迷离的草色中。
水边的春草和野花都似乎变成了当年的歌扇和舞裙,当年的歌扇和舞裙化作了今日的春草和野花。
平川十里,牧入暮归,在茫茫的草色中,只见无数牛羊在慢慢蠕动,晚风习习,传来一阵阵悠扬的笛声。
茸茸:茂盛的样子。
六朝:历史上吴、东晋、宋、齐、梁、陈皆建都与南京,因此称为六朝。南浦:泛指水滨。后多指以送别之处。
歌扇:唱歌时用的扇子。
九袠安装开二,乡闾敬老成。
今朝寿者出,明日圣人生。
孙重劳昏嫁,奴犹课耨耕。
乾坤无暂息,翁妪合营营。
檐溜萧萧未放晴,客窗分咏慰交情。丽筵风急漏声细,孤枕雨凉秋气清。
万里家山成远梦,十年踪迹寄浮萍。谋身每笑儒冠拙,白首蹉跎愧此生。
偃王灯塔古徐州,二十年来乐事休。此日将军心似海,四更身领万人游。十万军城百万灯,酥油香暖夜如烝.红妆满地烟光好,只恐笙歌引上升。
诸生事佔毕,朝夕圣贤书。六经何浩瀚,汗牛与充车。
古人骨已朽,言语皆土苴。吾能得其精,经史糟粕馀。
斲轮解我意,请观无极初。年华如流水,勿自负居诸。
驭得骊龙第四珠,退依僧寺卜贫居。青山入眼不干禄,
白发满头犹著书。东涧野香添碧沼,南园夜雨长秋蔬。
月明扫石吟诗坐,讳却全无儋石储。
春日曜阳景,荣华何郁郁。峥嵘繁卉菲,葳蕤紫薇簇。
禁光信清遐,兰寮亲直宿。我君感雨露,禋荐信非渎。
龙章翔玉玺,凤仪戒黄屋。流云满灵旂,焱风夹飞毂。
鸣銮发春渚,回旌陟山麓。白日丽兰皋,晨光清