绝粮缺酒两堪悲,宁可无杯不可饥。
谩有黄花供老眼,正无红粒续晨炊。
太官羔酒何须羡,朝士茱萸亦谩思。
聊与重阳添故事,不妨乞米赋新诗。
淮阳卧理有清风,腊月榴花带雪红。
闭阁寂寥常对此,江湖心在数枝中。
云陛褰珠扆,天墀覆绿杨。隔帘妆隐映,向席舞低昂。
鸣佩长廊静,开冰广殿凉。欢馀剑履散,同辇入昭阳。
日永祇林幽,江空自生碧。谁能载酒游,烟云随挂席。
临皋道上停骖处,佛子冈头话别时。聚散浮踪悲海梗,屈伸吾道任天机。
一杯醽醁金樽尽,万里云霄玉舄飞。宇宙事多皆分内,江湖廊庙更何期。
暂辍清朝鹓鹭班,稍分微禄买青山。非关猿鹤多情绪,难得渔樵识面颜。
绕洞浮云春霭霭,灌园流水夜潺潺。谢安宁为苍生起,嘱咐白云好闭关。
木脱青山下,亭开翠水涯。孤舟荡双桨,何处访相知。
碧树俯清流,高人爱独坐。读罢发长吟,不知斜日堕。
春思日无涯,春园景最赊。蜻蜓缘底事,飞上海棠花。
帝德如天四海同,卉裳相率向华风。称藩特奉龙函表,偃武仍包虎韔弓。
贡自炎方归域内,心先流水到江东。路经日出知天大,城与山蟠见地雄。
诏语陪臣趋玉陛,班随仙仗列彤宫。陈情委曲为蛮语,赐对从容彻圣聪。
驼钮新颁王印重,蚁觞屡饮尚樽空。承恩共识皇华使,命将毋劳矍铄翁。
已拟再将周白雉,底须复表汉年铜。五弦曲奏鲸涛息,重译人还鸟道通。
薏苡生仁供旅食,桄榔垂叶荫诗筒。部迎定见新□骑,驿送犹思上国鸿。
歌舞万年当率化,扶携百越共摅忠。大明烛物今无外,从此皆如禹甸中。
留此秦时松,挂彼太古月。青山从东来,宛转气一歇。
空际放奇观,阴森排万笏。霜风吹老马,烟色逼苍鹘。
红泉泻秋涧,何处笙竽发。
宫前石马对中峰,云里金铺闭几重。
不见露盘迎晓日,唯闻木斧扣寒松。