自君卧漳滨,我意恍若疾。无人与笑言,兀兀守一室。
当寝或不寝,当食或不食。有思气填胸,可骇几战慄。
想君端在家,比我乃安逸。妻孥以嬉娱,簿领久阁笔。
南城趋北城,道路无所隔。我岂无仆马,子不见宾客。
哦亭足清风,林木助萧瑟。葵花无数开,莲叶亦已出。
起来定何时,幸会能几日。已令刍白醪,待子欢促膝。
平时乃粪壤,此日遣杷锄。岂徒植花卉,兼列果与蔬。
去家无百步,幽境若村墟。君公兹避世,聊慰忆荒庐。
春风寻细草,夜月倚高梧。穿垣置小户,直接东城隅。
邀出苧罗山,送上姑苏台。果迷吴主意,都忘越兵来。
烟霏初散晓寒收,花气烘晴草色浮。
一片风光吟不尽,青春池上海棠洲。
合既无缘竟别离,可堪相见又时时。风来水面非关约,月上梢头未可期。
厚施恩情消薄福,浅尝滋味耐深思。明知取冷难身熨,痴立空庭任露滋。
怀抱连宵得好开,莫愁波浪与尘埃。
中年已是难离别,此地何妨数往来。
送我扁舟宁作远,唤人归鸟苦相催。
邈然后会知何处,更欲临分把一杯。
种术诗人也未穷,百篇欲就醉颜红。
却思白堕相逢晚,不分青铜一笑空。
卧甕更须防吏部,抱琴应不问新丰。
何当乞与青田核,圣处时时任一中。
觌面江干千尺像,一州胜处说西林。
雪涛欲验青衣涨,步转云堂向后寻。
清晓焚香罢,书窗只自娱。时为五禽戏,閒看六牛图。
遁世元无闷,衰年不厌癯。围棋三稚子,夜夜笑翁输。
壶山虽好俗难平,新下车来有异声。得乳雏均心恻怛,害群羊去听神明。
永丰陂上碑遗爱,德礼堂中实称名。执别溪干情可耐,公家资相老门生。