王萧书迹卫公诗,流落江南世少知。
古寺购寻遗刻在,新亭龛置断珉奇。
模传遂比黄庭字,埋没非同石鼓碑。
墨薮书评多逸事,何妨挥翰与题辞。
偶来辟彊园,游戏竹林下。
云物递清新,花水低相亚。
野树盖中庭,余阴荫比舍。
碍日构飞楹,攒云拱朱榭。
地僻鸟易驯,涧绝虹仍跨。
蓄水灌疏畦,寒流潆石罅。
疏菊晚逾鲜,败荷久已卸。
方冬场圃成,万室入禾稼。
村巷出牛羊,主人属清暇。
樽宽北海情,屣倒中郎迓。
本自托石交,况乃藉姻娅。
屑语等琳琅,芳词袭兰麝。
席地竟长筵,临流洽飞斝。
珍馔络珠盘,竹厨行美炙。
诸蔬错蟹虾,嘉果有橘蔗。
郁金琥珀浓,宝杓琉璃泻。
博木竞袅牟,选隽事壶射。
不醉尔无归,就逋我弗赦。
调笑杂优俳,欢嚣恣轻骂。
侧弁转悠然,屡舞且勿咤。
醉客影阑珊,倦仆梦惊讶。
欢燕意转浓,邻鸡不相借。
吐后酒频呼,主休客未罢。
卧我碧云楼,覆我青罗帕。
疏星点翠帘,冻雨消长夜。
起视觉苍茫,宿昔如羽化。
吁嗟此夕游,洵矣美无价。
天明起就途,仆夫不肯驾。
恶宾兼故人,贱子谨致谢。
海国悬符为辟兵,驱来雷檄又纵横。中天雨露天中节,半夜风云夜半晴。
繁露何须灾异对,商霖原为相公生。忧民幸慰祈年意,笑把菖蒲泛酒觥。
促织促织,微吟闺夕。纬妇惊秋,停机太息。织缣苦短,织纩苦密;
万缕千丝,织不成疋。
路询山市宿,店近石桥横。
老水穿檐过,低窗照水明。
雨声凄客思,野处惬幽情。
沽酒聊牵睡,茅柴醉不成。
河沙古寺临江干,山如蜿蜒翠龙蟠。
入门双石踞虎豹,排云万竹森琅玕。
山中有景开屏面,路入西崖羊角转。
一湖横陈白于银,一溪西来净如练。
僧言此处好结亭,孔方绝交呼不应。
竹阴深中即亭子,风月为户云为棂。
寄赀录事今岂少,不日诛茅坐林杪。
饭余曳杖一登临,看尽青天没飞鸟。
晚天落日浮湖光,渔舟相连鸿雁行。
浩歌横笛互相答,底处更欲求潇湘。
荷山对面不盈咫,门前吾家锦江水。
何时亭子高崔嵬,年年钓蓑为此来。
二千馀里路,一半是波涛。未晓著衣起,出城逢日高。
关山多寇盗,扶侍带弓刀。临别不挥泪,谁知心郁陶。
林下中餐后,天涯欲去时。衡阳过有伴,梦泽出应迟。
石磬疏寒韵,铜瓶结夜澌。殷勤讶此别,且未定归期。
吁嗟世事落黄间,倦矣人间行路难。
流水随钟子乐老,仙舟徒羡李膺观。
从来豪杰为时出,到底功名耐久看。
大厦将成要梁栋,雪深方见玉龙寒。
恒之山,相叠峙,幽燕以南亘万里。苍厓高出几千仞,古称北岳中天起。
但见日月来东西,苍藤古木啼青兕。张公筑室读书舍,其下闭户不出识。
者寡左图右史日,相亲下笔文词袭。班马胸中更有治安书,披腹琅玕欲倾写。
一朝选入游上庠,文彩灿烂云锦章。许身报国竭忠荩,佐治圣世如陶唐。
秉心精白恒自守,高谊如公世罕有。朅来辅政居建邦,化民已见风俗厚。
生平节操如秋霜,礼法雍容睦僚友。春风夜坐政事堂,思看旧书那能忘。
白云缥缈在眉睫,绿树晻霭遥相望。君亲两立不可置,惟愿寿考如天长。
恒之山,渺何许,南闽远望青天高,更有幽人时仰止。