古今荡荡入相思,古不休,今不休。我生其时,何日自繇,转眼白头。
节序肯饶人,云物何悠悠。秋虫暮入耳,霜鸿朝入视。
蹀躞步郊原,愁坐不能起。
山前木叶向人秋,屋外溪声带雨流。吹雁西风犹自急,听来偏动旅中愁。
板桥藜杖出江村,水榭云轩接寺门。风起绿蘋堪送远,飞帆天外带晴暄。
峡古传中宿,峰高接上玄。乾坤开福地,阁殿敞诸天。
化乐连苍霭,全清逗紫烟。猿归碧洞外,虎伏翠楼前。
地即安期隐,亭传葛令仙。钓台依近岸,幡岭对前川。
飞寺流千劫,閒僧学五禅。探奇长弭棹,选胜别张筵。
洞改流觞涧,岩听泻玉泉。主人多乐事,宾从富新篇。
挥壁尘应尽,磨厓石屡镌。重游心并切,千里信空传。
命驾怜嵇吕,论诗忆运连。情悬高士榻,兴逐剡溪船。
山灵如未却,何日好来旋。
羡尔云中雁,春深又北翔。如何天畔客,岁久尚南荒。
心岂虞缯缴,谋非为稻粱。静观群物理,漂泊负随阳。
吴楚东南际,贤豪本代兴。之子挺灵异,匹练应初生。
童龄擅芳誉,弱冠扬徽称。操瑟竟难合,明经待晚成。
遇我闽海曲,示我郢中声。训士力崇古,何嫌世俗轻。
游扬渐以广,乘时起令名。终当策高足,万里扬前旌。
江山曾为远人留,记忆中朝意亦优。策足久多行路叹,量才初试过都游。
宦情似奕今于昨,时序如流春复秋。同调知君能念我,客星长望碧云头。
漫游随处挟飞仙,更向禅林息万缘。同调喜联交似水,卑栖愧羡翼垂天。
吟成或写忧时涕,施尽难馀买赋钱。君岂负刍如越石,阳春无地不人怜。
平生江海心,宿昔具扁舟。岂惟青溪上,日傍柴门游。
苍皇避乱兵,缅邈怀旧丘。邻人亦已非,野竹独修修。
船舷不重扣,埋没已经秋。仰看西飞翼,下愧东逝流。
故者或可掘,新者亦易求。所悲数奔窜,白屋难久留。
贤良归盛族,吾舅尽知名。徐庶高交友,刘牢出外甥。
泥涂岂珠玉,环堵但柴荆。衰老悲人世,驱驰厌甲兵。
气春江上别,泪血渭阳情。舟鹢排风影,林乌反哺声。
永嘉多北至,句漏且南征。必见公侯复,终闻盗贼平。
郴州颇凉冷,橘井尚凄清。从役何蛮貊,居官志在行。