两桨春柔,重闉夕远,尊前几日惊鸿影。不道琼箫吹彻,悽感平生。
忍伶俜。杳杳蘅皋,茫茫桑海,碧城往事愁重省。问讯寒山,可有无限伤情。
作钟声。
换尽垂杨,只萦损、天涯丝鬓。那知倦后相如,春来苦恨青青。
楚腰擎。抵而今消黯,点检青衫红泪,夕阳衰草,满目江山,不见倾城。
又匆匆、一回重九,菊萸总随愁新。恁悲哉秋气,惯萧瑟、隔年人。
最是无风无雨,费遥山眉翠,镇日合颦。念东篱、俊约迹往越成尘。
渺过雁、几重冷云。
黄昏。忍对清尊。持薄酒,与谁温。甚青娥皓齿,檀痕掐损,毕竟声吞。
总然夕阳如醉,算多事、怨浓氛。强登临、自怜衰鬓,故人不见,寥落客里佳辰,霜重闭门。
照回漪,沿堤疏蓼,入门已觉秋深。为层台高峙,引游屐,一登临。
未信无多风雨,竟波兼天涌,地接云阴。更萧萧万木,聒耳作龙吟。
渺众虑、有人感音。
侵寻。往事烟沉。篱菊采与谁簪。剩横空几点,飞鸿瞥影,如诉离襟。
倚风独思鲈鲙,正红树,遍江浔。尽南枝、故巢犹在,夜寒霜重,鸣鹤归后疑瘖。
肠断自今。
酒边花外,驹阴解惜翻虚掷。杳难问、双鸳去迹。芳草地、沉恨今夕。
高唐梦,从头觅。射雀锦屏无的。展望眼、隐约红楼,擘钿分钗永相忆。
明知际此,飘灯箔冷,时候几人留得。但镜里、清光曾睹,柳星朱鸟,残影心头识。
幻女床山色。翠羽返、倘传音息。恐远书、也写离愁,对玉珰慵拆。
酿春点点梅绽,山亭一角,残梦红罗谱。认醉墨盈笺,玉壶曾赋。
傍林小筑,餐霞旧隐,鹧鸪声里归来,半村烟雨。惯笑摘、青黄荐芳醑。
秘文检校在手,隔叶芸香,涴衣微露。东壁近、藜光深宵明处。
逝波愁竭,危烽惨照,画中晼晚楼台,可怜焦土。漾寒绿、苕溪自终古。
向此休问,剩迹苔莎,未灰缃素。换短劫、华鬘乱尘步。
倚斜阳、谁见岸柳参差舞。商调引、小阮哀弦诉。雁飞无轸孤云暮。
四十五秋宵,月分千里毫。冷沉中岳短,光溢太行高。不寐清人眼,移栖湿鹤毛。露华台上别,吟望十年劳。
九十日秋色,今秋已半分。孤光吞列宿,四面绝微云。众木排疏影,寒流叠细纹。遥遥望丹桂,心绪更纷纷。
九十日秋色,今秋已十分。
众木排疏影,寒流叠细纹。
何须凿井饮,门占古溪居。寂寞苔床卧,寒虚玉柄书。有期登白阁,又得赏红蕖。清浅蒲根水,时看鹭啄鱼。
亭皋霜重飞叶满。听西风断雁。闲凭危阑,斜阳红欲敛。
行人归期太晚。误仿佛、征帆几点。水远连天,愁云遮望眼。