昔在先皇帝,当阳四十年。文明照天下,俊杰立王前。
一自胡兵入,俄惊汉鼎迁。致今人道乱,空谷遁遗贤。
元日拥户如盘蜗,门前轳辘多行车。
拥门喧呼客投刺,惊风舞雪翻飞沙。
幽室置火引就坐,持杯暖腹客气华。
三杯油然众客去,庭树瑟缩蹲山鸦。
晨兴自江上,踰岭走钟山。肃然至殿门,双扉护重关。
初日照宫阙,隐映城郭间。空山寂无人,独来拜榛菅。
流转虽不居,咫尺犹天颜。喜会牧马收,冈峦乍清閒。
岁序一更新,阳风动人寰。伫期龙虎气,得与春光还。
复想在宥初,苍生愿重攀。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。
柳外莺声度翠微,轻裁白苧试新衣。深山岁月凭开落,浮世犁蓑无是非。
江色净涵林气薄,雨光留湿石苔肥。青藜何处归来晚,满地月明乌鹊飞。
疏篁箨落时惊犬,腐草光生欲化萤。断雨冥冥过垄去,乱流脉脉向田分。
空斋有梦来蝴蝶,荒径无人下鹿群。长愿桑麻输早税,未应畎亩便忘君。
独立孤台感岁时,羞将短发弄朝曦。门垂柳眼窥春早,堂款山容坐午迟。
醉共青蔬贫亦好,梦骑白鹤笑还疑。尊前细把梅花看,冷淡香心只自知。
小池栽得数枝莲,也占新凉七月天。说道南湾纳空阔,尽将野意换韶妍。
羡杀村居好,经年绝是非。牛羊归晚径,鸡犬散朝晖。
露坐分藜榻,郊行解葛衣。城居苦嚣隘,来此即忘归。
池榭惬幽独,狂吟学解嘲。露荷香自在,风竹冷相敲。
丧志嫌孤宦,忘机爱澹交。仙山如有分,必拟访三茅。