风行水上真文章,不羽不胫游四方。
妙语缀入牙颊香,意有佳客扬其芳。
美君金璧不愿将,多文为富纷储藏。
牙签玉轴缃缥囊,书船贯月飞虹光。
鼎肉试取一脔尝,珠玑璀璨锦绣张。
痴指快读下五行,虎凤蔚跃蛟龙翔。
尚欲效学鸡林商,遍索伟制丰行装。
哲匠谨勿麾门墙,当遣纸价贵洛阳。
岸凿青山破,江开白浪寒。日沉源出海,春至草生滩。
梓匠防波溢,蓬仙畏水干。从今疏决后,任雨滞峰峦。
不侵南亩务,已拔北江流。涪水方移岸,浔阳有到舟。
潭澄初捣药,波动乍垂钩。山可疏三里,从知历亿秋。
普庵非相亦非名,达本忘情不见人。
孤月全收无意识,桂轮独耀绝纤尘。
三祗一念汤消雪,万行须臾火烁冰。
到此何劳声色问,共君本自镜圆明。
若将铜器作天真,背黑面青赚学人。
本性如空含万物,妙明寂照岂容尘。
山河石壁三春雾,空色全彰六月冰。
智自圆明非我所,不拘日月定光明。
何人知寺路,松竹暗春山。潭黑龙应在,巢空鹤未还。
经年来客倦,半日与僧闲。更共尝新茗,闻钟笑语间。
披衣凛中夜,起步祝融巅。
何许冰雪轮,皎皎飞上天。
清光正在手,空明浩无边。
群峰俨环列,玉树生琼田。
白云起我旁,两腑风翩翩。
举酒发浩歌,万籁为寂然。
寄言平生友,诵我山中篇。
煌煌金节按江城,驿路梅花正小春。
闻说争迎来满道,定将可术慰斯民。
憩棠异日夸南国,怀橘归时拜寿亲。
汉泽会看均一路,要令治象复熙淳。
神君当日蔼民谣,复见君来试割刀。
花下帘栊閒讼牒,柳边亭榭见旌旄。
农桑课最趼丝殿,刍秣征宽骨士高。
泉出后田浑不饮,恐他滴滴是民膏。
雨暗铜驼泪满巾,千峰戎马万家贫。婴儿坝上成何事,豺虎山中亦易驯。
呕哑楼船驱海若,飘飖旗帜骇游人。不知水战谁周瑜,受赏还教报捷新。
溪光漠漠柳花飞,庭院深深燕子归。何限棼华谁领略,一壶春酒且题诗。
信知尤物必牵情,一顾难酬觉命轻。
曾把禅机销此病,破除才尽又重生。