芙蓉倒空青,松亭澹湖色。日暮酒船回,一啸千山碧。
老树悬崖叶半秋,草亭三面枕寒流。钓船归去斜阳尽,惟有青山对白鸥。
闲出城南禁火天,路傍骑马独摇鞭。青松古墓伤碑碣,红杏春园羡管弦。徒说鸊鹈膏玉剑,漫夸蚨血点铜钱。世间尽是悠悠事,且饮韦家冷酒眠。
荻花吹雪江风冷,江上微云淡山影。
谁将水墨染生绡,一片江南晚秋景。
人家住近红叶村,红叶照水如春源。
问津有客远相访,童子候迎先扫门。
隔岸分明皆橘树,看来应是横塘路。
水禽格格踏波飞,沙雁悠悠入云去。
我别江南今十年,客窗见画心茫然。
明年准拟买归棹,漫游重赋江南篇。
流水荡白石,浮云碍青山。亭台倚苍翠,楼阁空濛间。
小桥日已暝,采芝人独还。临流者何为,似昔扁舟閒。
失伴离群不惮劳,此心终不在蓬蒿。百年海内皆兄弟,万里云间一羽毛。
夜月相随形影在,秋风独立性情高。鹓行鹭序休相笑,朋党何须似尔曹。
不以岩为胜,盘旋静气多。端居已稳密,远眺更森罗。
泉脉知独异,山名喜是和。惭予云水久,廿载始重过。
谁扫丹青笔,因开江上楼。帆樯背日集,水石傍林幽。
楚泽流难尽,吴山翠不收。几时吾放舸,奇绝览兹游。
墨汁三升饮未乾,生归何计疗饥寒。江干有恨虚全璧,日月无情走两丸。
不作风波循世好,但留清白与人看。竹苞松茂冈陵颂,鲁酒从来淡薄酸。
茂林石磴小亭边,遥望云山隔淡烟。
却忆旧游何处是?翠蛟亭下看流泉。