桐阴吟社忆当年,别后攀梅结数椽。
湖海有声推逸韵,弓旌不至叹遗贤。
儿收残稿能传业,自志平生不愧天。
航便双鱼无复得,夹山西望泪潺湲。
湖海飘蓬五载馀,如今幸得遂幽居。晨看鹅鸭浮溪涧,晚候牛羊返里闾。
自悔平生沦世网,还欣此日出迷途。柴扉寂寞无人到,燕子双双入我庐。
閒居终日掩柴扉,但喜入山采紫芝。谷口清风能解愠,涧中流水似吟诗。
浮云漠漠迷来路,野雀依依傍故枝。忽值樵夫松下语,满林落日竟忘归。
老我无心出市朝,东风林壑自逍遥。
一犁好雨秧初种,几道寒泉药旋浇。
放犊晓登云外垄,听莺时立柳边桥。
池塘见说生新草,已许吟魂入梦招。
高为巅峰下为壑,群木惨惨风欲作。浮红动翠何许似,别崦残云明佛阁。
眼中疑此洛南山,咫尺便到龙门湾。暗潮已落州渚出,新月未上渔樵还。
商侯胸有群玉府,借酒时时一轩露。延春阁下墨淋漓,馀情亦及沧洲趣。
好山好水如高人,岂直貌敬将心亲。平生几梦奉先寺,不知猿鸟犹相嗔。
君不见饮酒吟诗狂太白,曾是匡山读书客。泥涂失脚走憧憧,岁晚看云情脉脉。
生今益壮业益修,未可造次思岩幽。披图渍墨歌远游,我无桓玄寒具油。
事在可疑,有司难之。次子论列于朝,特封寿光县太君。诰词有蕴仁积善之褒,因采纶言以名所居之堂曰“积善”,日与亲旧歌酒为寿于其间,命族孙端礼作庆寿光曲,以纪一时之美。其词曰:
丹扆疏恩,庆闱受命,圣朝广孝非常。大邑高封,名兼寿考辉光。闾巷相传盛事,焕丝五色成章。崇新栋,天语荣夸,共瞻积善华堂。
灵龟荐祉,紫鸾称寿,千钟泛酒,百和焚香。况有新教歌舞,妙选丝篁。余庆从今沓至,看儿孙、朱紫成行。闻说道,贤德阴功,姓名仍在仙乡。
一星残烛照离堂,失计游心归渺茫。不自寻思无道路,为谁辛苦竞时光。九衢春色休回首,半夜溪声正梦乡。却羡去年买山侣,月斜渔艇倚潇湘。
寂寂江村路,轻烟晚自生。远峰晴有色,独树煖无声。
渚鹭行看水,溪鱼卖入城。孤舟人不渡,两岸夕阳明。
小院新凉水竹通,鸣蝉声断晚来风。忽然坐睡瞢腾去,不觉残书落手中。
朝是暮还非,人情冷暖移。浮生只如此,强进欲何为。
要路知无援,深山必遇师。怜君明此理,休去不迟疑。