安州老人心似铁,老人心肝小儿舌。
不食五谷惟食蜜,笑指蜜蜂作檀越。
蜜中有诗人不知,千花百草争含姿。
老人咀嚼时一吐,还引世间痴小儿。
小儿得诗如得蜜,蜜中有药治百疾。
东坡先生取人廉,几人相欢几人嫌。
恰似饮茶甘苦杂,不如食蜜中边甜。
因君寄与双龙饼,镜空一照双龙影。
三吴六月水如汤,老人心似双龙井。
日落红雾生,系舟宿牛口。
居民偶相聚,三四依古柳。
负薪出深谷,见客喜且售。
煮蔬为夜餐,安识肉与酒。
朔风吹茅屋,破壁见星斗。
儿女自咿aa43,亦足乐且久。
人生本无事,苦为世味诱。
富贵耀吾前,贫贱独难守。
谁知深山子,甘与麋鹿友。
置身落蛮荒,生意不自陋。
今予独何者,汲汲强奔走。
玉颜如花越王女,自小娇痴不歌舞。嫁作江南国主妃,日日思归泪如雨。
江南江北梅子黄,潮头夜涨秦淮江。江边雨多地卑湿,旋筑高台匀晓妆。
千艘命载越中土,喜见越人仍越语。人生脚踏乡土难,无复归心越中去。
高台何易倾,曲池亦复平。越姬一去向千载,不见此台空有名。
少陵有句皆忧国,陶令无诗不说归。常恨两翁埋槁壤,顿惊双璧堕穷扉。
风催锦里花枝少,草长江南豆叶稀。自古高才多寂寞,遗编读尽泪频挥。
此夜章江月,无端照独舟。人生真梗泛,岁暮且帆游。
腊逼寒灯焰,波吞霁雪流。坐吟风雁起,渔笛满前洲。
黄扉通内阁,左顺切文华。密勿君臣契,尊崇礼数加。
词头存故事,国体与宣麻。奏绝铜函密,封非墨敕斜。
四门钦舜辟,只日鄙唐邪。乾断人心协,风淳主德遐。
万方咸就日,六合迥为家。司马元牛走,卧龙曾兔罝。
吹嘘振羽翮,变化奋泥沙。邦计思刘宴,兵谋愧左车。
分番春扣闼,捧牍晚归衙。影拂垂城草,香携出苑花。
雠经违白虎,投笔困青蛇。每忆仙池凤,私惭省树鸦。
拘羁那有适,追琢冀无瑕。不忍醒为醉,胡由玉倚葭。
圣朝巢父耳,荒里邵平瓜。稔抱丘园欲,私祈纪运嘉。
鸣文极燕许,熙载老姬牙。帝泽川归海,浮云莫蔽遮。
炎天小县葵花好,五色空庭日日香。开正得时先让赤,见宜尊礼莫欺黄。
交枝接叶谁为众,异蕊同心自向阳。此物烦君献天子,上林閒地草苍茫。
七月七日河水发,康王城边秋可怜。买鱼沽酒此村口,打鼓鸣锣何处船。
白昼蛟龙时一斗,中流日月晚双悬。纷纷估客休回首,渔子清歌会渺然。
文江之东小山麓,旧有高人读书屋。绕屋森森松作林,松阴行吟松下读。
平生读彻书五车,鹿鸣宴饯来京华。御前奏对三千字,五彩椽笔登銮坡。
兰台石渠富纂述,献赋陈诗诵功德。日给珍羞饱大官,宫锦无时出褒锡。
黑发去乡今二毛,近侍光华更四朝。人生倦勤思暂逸,小山南望心摇摇。
鹏搏九万六月息,丹桂花香别京国。旧屋还归小山下,邺侯多书仍满架。
门前冠盖来纷纷,少日同学何人存。青松拂云尽成盖,慈竹青青蕃子孙。
邻叟时过话耕稼,亦有诜诜执经者。红笺锦轴金绣段,更觉文章动高价。
老夫垂白念乡关,早晚天恩应赐閒。长风万里溯玉峡,舣棹文江访小山。
古木号风抱不平,百年忠义日争明。
坟前人马空存石,何似当时听用兵。