于世原无术,生涯只自惊。百年三纪去,两岁一宵争。
京洛尘堪倦,蓬蒿径未成。却怜罗绮会,不待晓钟鸣。
静夜在能寐。
耳听众禽鸣。
大城育狐兔。
高墉多鸟声。
坏宇何寥廓。
宿屋邪草生。
中心感时物。
抚剑下前庭。
翔佯于阶际。
景星一何明。
仰首观灵宿。
北辰奋休荣。
哀彼失羣燕。
丧偶独茕茕。
单心谁与侣。
造房孰与成。
徒然喟有和。
悲惨伤人情。
余情偏易感。
怀往增愤盈。
吐吟音不彻。
泣涕沾罗缨。
今宵冬律尽,来朝丽景新。花馀凝地雪,条含暖吹分。绶吐芽犹嫩,冰□已镂津。薄红梅色冷,浅绿柳轻春。送迎交两节,暄寒变一辰。
翠巘高无极,藤萝不可攀。流清猿下饮,山暝鸟来还。
樵唱孤烟里,人居深竹间。故乡知渐近,拂拭舞衣斑。
煎茶似穷士,聒耳不平鸣。炉待活火然,水熟翻无声。
从前不守口,由来为钓名。君子异于是,穷通不移情。
布衣蔬食已平平,砌草墙花也自清。
醉抱竹根如意卧,十年无有唾壶声。
寒暄倏代序,日月递盈缺。黄鸟鸣北林,芳华恣欣悦。
暄飙荡愁心,轻霜变华发。南园桃李树,累累多结实。
嗟我兰蕙花,芳馨坐销歇。涉江复何慕,揽佩不忍结。
百草非不芳,庭树日萧瑟。感物增惋伤,沈忧转凄咽。
春风吹送笑谈香,玉漏银灯破夜凉。
归去东华听宫漏,杏花落尽六更长。
乱后无炊强下山,难忘熟处向庾关。海云旧院曾相约,庐岳新锄且放閒。
战伐不争穷发地,行吟偏有荔枝湾。日长睡足观潮上,大树交风到石栏。
天寒苦日短,白露变为霜。行行出门去,周道悠且长。
衰草被荒郊,阴云翳重冈。俯观溪流涸,仰视鸿雁翔。
岂不怀所思,慷慨热中肠。乃知四时间,代谢本寻常。