吾甥远寄端溪石,留向窗间伴老吟。试墨已看生黑雾,传家尤胜蓄黄金。
一泓润泽含元气,半世研磨用吾心。携到玉堂须有分,老人期望后人深。
高构日登临,庭闱总称心。游鱼出水底,鸣鹤在林阴。
山雨晴留黛,松风夜当琴。地幽多胜事,不惜酒频斟。
明山旧春水,英英含白云。隧墓问谁氏,德人在中坟。
生时等荣乐,亡没谁独闻。纷纷蓬科下,侯王岂辨分。
君看兹垄碣,千载播清芬。
莫莫复莫莫,丝萝缘涧壑。散木无斧斤,纤茎得依托。
枝低浴鸟歇,根静悬泉落。不虑见春迟,空伤致身错。
槿篱芳援近樵家,垄麦青青一径斜。
寂寞游人寒食后,夜来风雨送梨花。
王气销来水淼茫,岂能才与命相妨。
虚开直渎三千里,青盖何曾到洛阳。
缚草为庵枕碧漪,蒲团长是坐禅时。
一声霹雳惊龙起,布衲蒙头总不知。
庭前有高树,风挠无停枝。
寒鸦噤不鸣,夜半环树飞。
托身未得所,三匝情依依。
高飞犯霜露,低飞独茅茨。
乾坤岂不容,振羽将安之。
徘徊恋明月,顾影徒伤悲。
节概平生慕此君,晚年流落偶相亲。装添小圃林泉胜,隔尽权门车马尘。
雨浥寒梢香掩冉,月归疏影夜精神。他年亭下清阴满,谁记当时种莳人。
有所思,乃在罗浮之高山。白云连天不可上,复崖巀嶭锁松关。
累石叉牙而纠结,荒榛芜秽掩芳兰。山鬼夜哭,饥鼯晨叹。
蝮蛇百尺舔舌肆啮,得人肉而弥欢。暗雨累日秋先寒,猿悲蝉咽愁鸣湍。
猛虎忽震怒,惊风扫林峦。道逢退走不敢视,引弓欲射失心肝。
朱明跃出,煜灼其上。唇焦口燥,炙之欲乾。金砂石乳虚盘桓,仙童玉女隔云端,令人听此心辛酸。
思君不见泪琅玕,飞欲极兮恨短翰。侧身东望空巑岏,惨独惄兮何时安。