将门子弟君独贤,一从受命常在边。未至三十已高位,
腰间金印色赭然。前日承恩白虎殿,归来见者谁不羡。
箧中赐衣十重馀,案上军书十二卷。看君谋智若有神,
爱君词句皆清新。澄湖万顷深见底,清冰一片光照人。
云中昨夜使星动,西门驿楼出相送。玉瓶素蚁腊酒香,
金鞭白马紫游缰。花门南,燕支北,张掖城头云正黑,
送君一去天外忆。
桃源胜邑少风尘,吏散寻幽学隐沦。红雨乱飘仙洞晓,绿云深护诵堂春。
漆园梦蝶应前兆,叶县飞凫定后身。闻说使君多逸兴,问津何必武陵人。
靖节昔高尚,令孙嗣清徽。旧庐云峰下,献岁车骑归。
去俗因解绶,忆山得采薇。田畴春事起,里巷相寻稀。
渊明醉乘兴,闲门只掩扉。花禽惊曙月,邻女上鸣机。
毕娶愿已果,养恬志宁违。吾当挂朝服,同尔缉荷衣。
尖峰万仞刺苍天,积雪茫茫不计年。信马穿林云里去,回头一笑若神仙。
三年泲上悲秋客,别后诗情近若何?花岸不辞行处远,柳风偏爱醉来多。
也应高唱随鸳鹭,未许长吟到薜萝。圣代即今需献纳,好将词赋奏鸾坡。
袁自陈分,初尚蹇连。越秦造汉,博士发论。司徒任德,忍不锢人。
收功厥后,五公重尊。晋氏于南,来处华下。鸿胪、孝侯,用适操舍。
南州勤治,取最不懈。当阳耽经,唯义之畏。石州烈烈,学专春秋。
懿哉咸宁,不名一休。趋难避成,与时泛浮。是生孝子,天子之宰。
出把将符,群州承楷。数以立庙,禄以备器。由曾及考,同堂异置。
柏版松楹,其筵肆肆。维袁之庙,孝孙之为。顺势即宜,以诹以龟。
以平其巇,屋墙持持。孝孙来享,来拜庙庭。陟堂进室,亲登笾铏。
肩臑胉骼,其樽玄清。降登受胙,于庆尔成。维曾维祖,维考之施。
于汝孝嗣,以报以祗。凡我有今,非本曷思。刻诗牲系,维以告之。
丹砂窃服驻秋容,便与东篱景不同。徒有赭颜承雨露,苦无清节傲霜风。
极知妩媚随人易,祗恐繁华过眼空。处士欲言何足辨,南山正落酒杯中。
江接东溟阔,潮从八月高。
只应风捲浪,谁遣怒成涛。
舟楫乘流迅,鱼龙得意豪。
瀛洲今不远,好去钓金鳌。
扁舟访我海边村,笑语俄惊隔九原。萧寺新题云有态,故乡清誉玉无痕。
伤心姹女能传业,衔痛慈亲尚倚门。纼绋情乖临穴送,一尊聊酹若敖魂。
长怀杜陵老,遐想靖节翁。二子不并世,千载馀清风。
君为南国秀,志气陵苍穹。盘屈不得伸,妙略参元戎。
归来侣渔樵,香火陪琳宫。卜居牛斗墟,筑室瓦砾中。
依然植五柳,彷佛馀四松。南窗有幽意,寄傲膝可容。
拊床寒月侵,曝背微阳通。琴书乐忘忧,尊中常不空。
吾乡有诸杜,源流自祁公。归欤有成言,葛巾永相从。