钟鼓喧离日,车徒促夜装。晓厨新变火,轻柳暗翻霜。
传镜看华发,持杯话故乡。每嫌儿女泪,今日自沾裳。
乃翁治狱多阴德,之子论文有古风。
尊俎祗容吾党共,衣冠能得几家同。
书林有业何妨隐,徭籍无名莫怨穷。
百岁相期今夕意,赖君咳唾起诸童。
年去年来白发新,悤悤马上又逢春。关河底事空留客,岁月无情不贷人。
一寸丹心图报国,两行清泪为思亲。孤怀激烈难消遣,谩把金盘簇五辛。
才看花满枝,又见花零落。春光不自留,莫怪东风恶。
钟鼓喧离室,车徒促夜装。晓榆新变火,轻柳暗飞霜。
转镜看华发,传杯话故乡。每嫌儿女泪,今日自沾裳。
平生好修辞,著集逾十卷。本无郑卫音,不入时人选。
年老更迂疏,制行复刚褊。东京耆旧尽,羸瘵留馀喘。
放迹江湖间,犹思理坟典。朝来阅徵书,处士多章显。
何来南郡生,心期在轩冕。幸得比申屠,超然竟独免。
春雨对空山,流泉傍清畎。枕石且看云,悠然得所遣。
未敢慕巢由,徒誇一身善。穷经待后王,到死终黾勉。
寒烟细柳暗前津,客路清明倍怆神。故国云天双去鸟,满船风雨远行人。
流横通济山桥晚,关入岑阳陂水春。黄叶林头有归梦,沧江回首一沾巾。
百念蹉跎总未成,世途深恐误平生。中宵拥被依墙坐,默数邻鸡报五更。
夏至老秧含寸荑,平田回回不敢犁。
群农无计相聚泣,欲将泪点和乾泥。
祠山今古同一敬,签封分明指休证。
传言杯珓三日期,注绠翻车连晓暝。
龙神波后何惨怆,昔睡今醒喜萧爽。
人云天上行水曹,取此化权如反掌。
浙河以东尽淮壖,哀哉震泽几为原。
愿王顿首玉帝前,请赐此雨周无偏。
前回马首络青春,春我相逢皆故人。
今朝出门忽失笑,春如五日之京兆。
莺痴蝶騃不知愁,惟有杜鹃啼到晓。
春到园林邮传哉,藤阴次第庇莓苔。
愿春长在人长健,何惜与春归去来。