眷此龙伯国,湖江白漫漫。路出洲渚上,天垂葭苇端。
林树茂清樾,浪花浮碧澜。烟消栋宇出,露下场圃宽。
渔师自绳擉,农老仍衣冠。隐侯有令德,篯铿富清欢。
跫音喜人至,戟手劝客餐。酒行鹤献舞,饮具鱼横盘。
自称礼法野,所贵人情安。江山岁欲暮,风露日以寒。
兰佩香久歇,蒯缑铗空弹。怀君不暂置,于世何所干?
明发当复来,寿杯为子乾。
姬虞山,黄大痴,鹑衣垢面白发垂。愤投南山,或鼓袒禓。
勇饥驱东阁,肯为儿女资。不惮北游行万里,归来画山复画水。
荆关复生亦退避。独有北苑董营丘,李放出头差可耳。
颜仙种术茅公山,喜得此卷开心颜。句曲千岩万壑纵深秀,何似卷舒只在咫尺间?
旧谷行将尽,良苗未可希。老年方爱粥,卒岁且无衣。
雀乳青苔井,鸡鸣白板扉。柴车驾羸牸,草屩牧豪豨.
夕雨红榴拆,新秋绿芋肥。饷田桑下憩,旁舍草中归。
住处名愚谷,何烦问是非。
风烟古上饶,属邑寄山椒。
仇览同栖棘,陶潜共折腰。
安与方就养,黄绶岂辞遥。
善绩青箱业,兴廉有汉条。
几年中国游方遍,看水看山念念非。海眼枯时千劫坏,日头出处一僧归。
黄梅雨打袈裟湿,白蜃云随锡杖飞。富士岩前留语在,庭松新长旧禅扉。
屏翳驱云结夜阴,素花飘坠恶氛沈。色欺曹国麻衣浅,寒入荆王翠被深。天上明河银作水,海中仙树玉为林。日高独拥鹴裘卧,谁乞长安取酒金。
湖海归来一岁除,春风相送出吾庐。昔曾怅望南天雁,今又惊临上国车。
怀土易增游子梦,问津难觅故人书。何时共钓江门月,散发扁舟赏自如。
沽垆不为秫无田,小筑开云望大贤。千里结言徒自信,十年称病仗谁怜。
亭亭夕照移函涧,泯泯春流入响泉。霄汉归来仙跸敛,相思长咏考槃篇。
忽然太行雪,昨夜飞入来。崚嶒堕庭中,严白何皑皑。
奴婢晓开户,四肢冻徘徊。咽言词不成,告诉情状摧。
官给未入门,家人尽以灰。意劝莫笑雪,笑雪贫为灾。
将暖此残疾,典卖争致杯。教令再举手,夸曜馀生才。
强起吐巧词,委曲多新裁。为尔作非夫,忍耻轰暍雷。
书之与君子,庶免生嫌猜。
夜学晓未休,苦吟神鬼愁。如何不自闲,心与身为雠。
死辱片时痛,生辱长年羞。清桂无直枝,碧江思旧游。