野水连天碧,峰峦入海青。沧浪者谁子,一曲醉中听。
五年前事别,一说泪滂沱。帝业虽迁鼎,人心未倒戈。
日光疑白昼,天影愧清波。背立官塘路,风前慷慨歌。
猗兰生幽林,秀叶凝绿滋。
含芬静不发,默与清风期。
美人闲婉娈,遗世从云螭。
袖中双珠明,照人冰玉姿。
群动溺忧患,閟光无同嘻。
寂寥岁将晚,独往歌紫芝。
雨妒游人故作难,禁持闲了下湖船。
城中岂识农耕好,却恨悭晴放纸鸢。
金鲫池边伤晚风,莲花峰下倚长松。水程半月孤蓬雨,客饭浑家野寺钟。
心事岁寒诗眷属,鬓根秋色老形容。片云影里湖湘隔,莫爱新吟寄短封。
鸟声破梦唤客起,还觅朝餐出北门。行过浓荫增凉意,错认苔斑作雨痕。
壁上陋室铭,门我剪茅亭。
小市鱼虾散寂寂,大江风浪来冥冥。
郭翁虽老犹貌泽,腹贮今古心和平。
只应独将笏拄颊,清坐都不挂毫发。
何必随逐栏头奴,日招税钱三万亿。
前灵运,后延年,桑麻旧国常苑然。
城颓路阙总令好,不知於人安稳否。
细雨迟春色,閒云接晓天。清时依薄宦,秀句近华笺。
地冷梅枝少,川明竹影圆。翻思年少日,折柳系渔船。
前朝晴暖昨朝寒,细雨催花声不閒。处处闭门扫蚕蚁,家家垂柳隐绵蛮。
东湾泛艇看人渡,北埭扶筇向晚还。惟有群山怕陈迹,轻烟冉冉薄螺鬟。
风暖轻拖练,天寒皱作靴。江湖只如此,今古几消磨。