猗兰生幽林,秀叶凝绿滋。
含芬静不发,默与清风期。
美人闲婉娈,遗世从云螭。
袖中双珠明,照人冰玉姿。
群动溺忧患,閟光无同嘻。
寂寥岁将晚,独往歌紫芝。
淫雨弥半月,河流涨通衢。旧畿十万家,太半忧为鱼。
旅楼起复卧,神气郁不舒。床床苦漏湿,岂暇论侏儒。
缅怀十载间,洚水频三吴。三吴莽一壑,平陆纷施罛。
老羸委沟溪,少壮泣路隅。鬻卖及男女,庶几活须臾。
民穷已到骨,乃复剥其肤。自天发明断,元恶随就诛。
畴咨用稷契,跻世当黄虞。政拟疮痍瘳,讵意疾痛呼。
阴阳系调燮,此理信不诬。寄言秉钧者,治安宜早图。
野店聊为一枕谋,五更归梦入乡愁。溪流清浅舂锄晓,篱落荒凉络纬秋。
寺暗莓苔深,岁潦雷雹粗。
问胡旅穷舍,鑽燧煮莱芜。
答云自孩童,蚤识灶下梧。
逡巡四十载,翻着火上炉。
今昔岂异能,闻见终殊途。
德衰嗟教薄,笔退怜词枯。
何以充我求,往众归装孤。
子文如绣鞶,子行如冰壶。
世惟春华玩,尔用秋实餔。
去从孔鸾翔,勿受斥鷃呼。
强健宦途何足谓,入微章句更难论。谁知野性真天性,
不扣权门扣道门。窥砚晚莺临砌树,迸阶春笋隔篱根。
朝回何处消长日,紫阁峰南有旧村。
献岁高堂奉寿卮,白头两度客天涯。百年父母劬劳日,一岁乾坤交泰时。
故国音书归雁寄,异乡心事落梅知。斗杓又复回东北,江水归心日夜驰。
艾叶斜枝短,菖蒲瘦节长。绿云依鬓乱,红雪落杯香。
风物江淮似,功名岁月忙。泽间人吊屈,应有泪浪浪。
异代多同俗,千秋饷楚魂。人才终可惜,祀事故常存。
赤卤丰禾黍,闲民长子孙。怜渠身世拙,满眼暮云屯。
枝英秀发亦擅场,银白金黄细细香。一种幽情吹不尽,世人虚重百花王。
十年山阁不得就,却负青浮日夜浮。
故人一见豁双眼,何日三闲销百忧。
冰花琪树乱槛外,银山雪屋排檐头。
百年有钱作底用,一朝卜筑偕行休。
君家西湖我震泽,往经冬夏来春秋。
十千到手即可办,非我求君君自谋。