芝菌含云气,不屑生道周。紫兰本孤芳,抽茎待素秋。
独有大宛麻,扶疏绕西畴。八谷性虽良,能复胜此不。
服食嗤子房,赤松岂堪游。
上得陂陀路转艰,陷轮推马苦难前。
风寒白日少飞鸟,地迥黄沙似涨川。
结草枝梢知里堠,放牛墟落见人烟。
从来天地分中外,今作通逵近百年。
前日闻君撤瑟初,伤心悲愤不能舒。
平生鲍叔偏知我,垂老庄龙独弃予。
人物风流今已矣,交流零落痛何如。
从兹道义谁相告,每欲临文辄废书。
鱼檄才传身已危,英魂烈骨任披离!「华夷」两字书生辨,节义千秋史氏知。
逝去玉楼堪作赋,投来铁匣尚留诗。更闻锻鍊神偏壮,慷慨如歌「易水」辞。
昨夜贪狼照越军,早嗟玉折与兰焚。孤臣错拟清河客,力士空求沧海君!
函谷丸泥封未得,丰城剑气杳难分。悲歌不独为姻娅,雁影遥天奈失群!
清酒今朝买百壶,拟邀佳客醉屠苏;玉山倒处人争看,可有连城一璧无?
传闻使节下牂牁,天语衔来识圣波。南国衣冠犹似昔,北门锁钥竟如何?
时危还说依铜马,道阻徒劳想玉珂。料得枫宸能烛远,黄麻紫綍不须多。
忆昔儿时衣百花,阿母扶我上戏车。
两岁读书未离乳,书罢寻乳犹归家。
年方十三失阿保,弱冠慈母仙去早。
只今堂上独灵椿,念及庭萱怨露草。
夜来忽梦如儿年,阿保携抱慈母怜。
人生安得常童颠,只作婴儿啼母前。
风行水上真文章,不羽不胫游四方。
妙语缀入牙颊香,意有佳客扬其芳。
美君金璧不愿将,多文为富纷储藏。
牙签玉轴缃缥囊,书船贯月飞虹光。
鼎肉试取一脔尝,珠玑璀璨锦绣张。
痴指快读下五行,虎凤蔚跃蛟龙翔。
尚欲效学鸡林商,遍索伟制丰行装。
哲匠谨勿麾门墙,当遣纸价贵洛阳。
岸凿青山破,江开白浪寒。日沉源出海,春至草生滩。
梓匠防波溢,蓬仙畏水干。从今疏决后,任雨滞峰峦。
不侵南亩务,已拔北江流。涪水方移岸,浔阳有到舟。
潭澄初捣药,波动乍垂钩。山可疏三里,从知历亿秋。