灵源清驶小山幽,云里喧豗万壑秋。毁角有时来顾鹿,吐漦何处伏潜虬。
寒声动地因风远,晴色翻空激雪流。愧我十年尘土梦,饮牛空忆此泉头。
高拂危楼低拂尘,灞桥攀折一何频。思量却是无情树,不解迎人只送人。
淡黄初弄正纤柔,便向东风舞不休。
独记西湖相识旧,只今缕缕是春愁。
桐庐江水闲,终日对柴关。因想别离处,不知多少山。
钓舟春岸泊,庭树晓莺还。莫便求栖隐,桂枝堪恨颜。
忆别东湖两度春,西湖柳眼又新新。
想因一样湖边柳,一样春风一样青。
为倩疏枝系落晖。黯愁眉。津亭攀折思依依。惜衔卮。
回首白云千万叠。魂欲绝。含情江水碧参差。两心知。
八月高飙天上来,胥江叠浪如山堆。伍相扬威不可触,秦皇当渡空徘徊。
雷驱雪拥洪涛起,北赭南龛愁对峙。白马疑奔练影中,素车隐动鞞声里。
鸱夷之器未飘风,属镂之铓尚吐虹。野麋才入夫差苑,蔓草旋生句践宫。
吴亡越霸期须度,独有灵胥难霁怒。涌势常愁地轴翻,倾波若向天关注。
胥江涛险有如此,不烦铁锁沉江底。饮马谁教水伯逋,控弦谁使阳侯徙。
吁嗟乎巨壑填盈精卫石,朝可枯潮夕枯汐。兰亭夜抱冬青枝,累累之涕不可绝。
晴丝袅袅小蛮腰,三月春残见絮飘。却喜玉关归客好,叶痕移上晓妆描。
娇莺乳燕柳边飞,少妇楼头望斜晖。编得嫩条筐筥小,唤郎市上买鱼归。
晓风残月送归人,犹带芦沟桥上尘。欲问君家住何处,画图只写武陵春。