日来月往相催迁,迢迢星岁欲周天。无冬无夏卧霜霰,
水冻草枯为一年。汉家甲子有正朔,绝域三光空自悬。
几回鸿雁来又去,肠断蟾蜍亏复圆。
破瓶落井空永沈,故乡望断无归心。宁知远使问姓名,
汉语泠泠传好音。梦魂几度到乡国,觉后翻成哀怨深。
如今果是梦中事,喜过悲来情不任。
莫以胡儿可羞耻,恩情亦各言其子。手中十指有长短,
截之痛惜皆相似。还乡岂不见亲族,念此飘零隔生死。
南风万里吹我心,心亦随风度辽水。
行尽胡天千万里,唯见黄沙白云起。马饥跑雪衔草根,
人渴敲冰饮流水。燕山仿佛辨烽戍,鼙鼓如闻汉家垒。
努力前程是帝乡,生前免向胡中死。
一莲瓶中枯,一莲池中子。
结子心虽苦,而犹胜枯死。
赏心一日期,讵非得生理。
君看千岁樗,荒郊永沦弃。
上山采蘼芜,采采不盈掬。下山逢故夫,褰衣拦道哭。
昔君弃妾时,二雏方去乳。骨骼今已成,终能继门户。
饮水当思源,惜树须连枝。新人虽云乐,当念旧人为。
上山采蘼芜,歌思一何苦!我欲歌向人,今人不如古。
比年方贡竞珍藏,肤理丰腴紫璧光。虬膂左回分绝格,蒻衣十袭护新香。
贵人恩泽才浮赐,俗骨尘埃不合尝。愿作诗翁千岁寿,乘风聊复发清狂。
簪绂千龄会,朝廷百度明。规摹追古治,符瑞协炎精。
九叙民歌遂,三阶夜彩平。秉文称济济,乐育咏菁菁。
经术渐摩久,人材长养成。礼闱参众听,文鉴肃群情。
预贡观能吏,来游尽硕生。胸襟穷底蕴,头角竞峥嵘。
蔌蔌珠玑堕,喧喧虎豹争。气冲牛斗动,词感鬼神惊。
收视疑无我,湛思讵有声。袍纷晨雾委,帻岸宿云横。
纳试庭除晚,遄归步武轻。身虽同脱鞅,心亦类摇旌。
三级看鳞化,千金想睇迎。膏粱搜卫霍,行伍擢韩英。
巧思怜金注,尘言沮海行。正迷花锦乱,忽睹玉壶清。
奥义窥儒寝,纯音发帝茎。铅刀惭利割,瓦釜失虚鸣。
已奏青钱选,初闻白雪赓。句从天外得,思与海同倾。
相对一杯酒,当前二尺檠。诗坛瞻宿将,笔阵却骁兵。
函剑腾秋紫,霜钟激夜铿。请降衔许璧,引过负廉荆。
水落崖方露,犀燃怪自呈。川吟愁燕雀,林啸慄鼯鼪。
莫逆谐心赏,相从与愿并。尘风传胜语,鼎浪阅名烹。
待报迟星使,摅怀赖墨卿。何当启鱼钥,寒食尚留饧。
洛阳美年少,朝日正开霞。细蹀连钱马,傍趋苜蓿花。
扬鞭还却望,春色满东家。井桃映水落,门柳杂风斜。
绵蛮弄清绮,蛱蝶绕承华。欲往飞廉馆,遥驻季伦车。
石榴传马脑,兰肴奠象牙。聊持自娱乐,未是斗豪奢。
莫嫌龙驭晚,扶桑复浴鸦。
香径无尘雨初歇,海棠半谢胭脂雪。千年一刻度春宵,爱杀清妍柳梢月。
苕溪仙客文中英,面如玉盘双眼青。金龟换酒不自酌,芳筵罗列邀佳朋。
座中谈笑总超俗,咳唾随风散珠玉。姚郎起舞伍君歌,击鼓催觞令行速。
四明客子醉欲颠,仰看北斗低青天。葛巾吹堕落花里,玉山倒向东风前。
人生得意要须乐,底用閒愁时作恶。君不见三闾大夫独醒死,留得虚名亦徒尔。