蛩吟三尾莫添双,呼叫连绵怕性狂。
三尾黑头须用小,尖头独脚始相当。
喂交三尾时常饱,免致虫吟误损伤。
更将三尾频频浴,解使雌雄有彩光。
酣酣芳意不胜春,一笑嫣然恼杀人。
分寄多情还解否,要教国色在东邻。
扁舟放河流,骤暑消雨馀。既忻归计谐,矧与佳士俱。
云雾重回首,葱茏郁瑶居。微波散碧縠,簸荡明月珠。
风急帆满张,猎猎病股舒。亚树花换叶,离巢燕将雏。
眷彼别时语,不知今何如?简书岂足畏,青山念吾庐。
勿谓道路遥,坐觉山川驱。华樽方自持,相思少欢娱。
缄情何以写,揽情起踟蹰。
积水太古色,临深思无邪。连峰俯澹瀩,暗浪鸣谽谺。
苍茫蛟龙穴,窕窈鱼龙家。何年万石灵,走此千丈洼。
传闻苍山北,有寺凌飞霞。惊波驾蒲牢,白昼谁能遮。
至今所历地,断石如破瓜。年深事既往,至宝难披沙。
平生好古意,此语信非誇。乃知跃冶物,岂就世俗挝。
想像追蠡姿,徘徊大江涯。翻然忆泗鼎,长啸惊林鸦。
忆昔同游紫阁云,别来三十二回春。白头相见双林下,犹是清朝未退人。
小妇当垆夜。
夫壻凯归年。
正歌千里曲。
翻入九重泉。
机中未断素。
瑟上本留弦。
空帐临牕掩。
孤灯向壁燃。
还悲寒陇曙。
松短未生烟。
霜落江寒鸣雁稀,倚楼人定怨归迟。笛声唤起山头月,飞上青天照别离。
风吹芦苇鸣,残雪满桥板。
不见棹回人,愁立沙汀晚。
新刊后藁又千首,近日江湖谁有之。妙似豫章前集语,老于夔府后来诗。
梅深岁月枝逾古,菊饱风霜色转奇。要洗晚唐还大雅,愿扬宗旨破群痴。
长安帝王都,仕路此通津。冠盖满朝省,共喜侍龙鳞。
之子胡不乐,念我白头亲。引领城南隅,凄然独伤神。
尺疏回天听,稽首颂皇仁。喜深起沉疾,解棹潞河滨。
行当慰倚闾,一笑慈颜春。我昔客金陵,怜渠风物新。
江流抱城郭,山翠落衣巾。且言丽晨旭,瑶街净纤尘。
形胜冠全吴,气候近吾闽。白鱼兼紫笋,调膳足羞珍。
由来天性乐,外物莫比伦。君亲岂有异,孝子亦忠臣。
绝裾应府辟,彼哉温太真。