巨灵掌上月,玉女盆中泉。柱史息车看,孤云心浩然。
东风落尽辛夷花,遥忆美人天一涯。美人久别音信杳,想见只今霜鬓华。
山房幽深市嚣远,白日枕书眠碧霞。崖高瀑布洒晴雪,净筅石鼎烹春茶。
平生青紫不挂眼,荣名绊人安足誇。当年我来访遗迹,拄杖看云著双屐。
玉箫吹断凤不来,但见千峰倚天碧。台前日夜溪水流,金星光动溪中石。
脱身拟欲恣幽栖,坐占琼台炼金液。衰年误堕尘网中,齿豁头童竟何益。
要识人间过去愁,春宵风雨到湖楼。
如今此恨无分处,应有知人在后头。
窗影浮灯作竹纹,邻家饭熟菜香闻。小楼便有村居意,一卷能将古趣分。
见事平生坚自信,随波举国更何云。神州若有驱除朕,用我他时起异军。
金沟河上柳千条,濯濯轻阴覆画桥。华夹御城涵晓日,波回仙沼应春潮。
曾闻献赋趋三殿,想见承云丽九霄。欲听钧天尘梦隔,苏台凉月夜寥寥。
每向钟山赋草堂,远林佳树色苍苍。石桥夜迥星河澹,仙井潮生雨气凉。
坐见青松将子落,行看老鹤与人长。钓泉拟解尘缨濯,蹑屩还趋千仞冈。
老翁住在浣花村,日日哦诗醉瓦盆。怪底横江见船尾,不知春水到柴门。
四十九变化,一十三死生。翕忽玄黄里,驱驰风雨情。
是非纷妄作,宠辱坐相惊。至人独幽鉴,窈窕随昏明。
咫尺山河道,轩窗日月庭。别离焉足问,悲乐固能并。
我辈何为尔,栖皇犹未平。金台可攀陟,宝界绝将迎。
户牖观天地,阶基上杳冥。自超三界乐,安知万里征。
中国要荒内,人寰宇宙荣。弦望如朝夕,宁嗟蜀道行。
淮浦水深八尺强,新城旧城如巨洋。行舟欲泊苦迷岸,居市半空惟堵墙。
浮桥锁断津吏闷,远湖口决渔人狂。顾我情非羡鱼者,临渊终日咏沧浪。
历寂黄花老涧傍,不因风雨减清芳。
从教衰谢随秋草,到了能全晚节香。