忆昔小学岁,涉猎经史通。垂髫应茂选,总角饩庠宫。
矢志天人策,称心词赋雄。弱冠登贤籍,春秋动云风。
自知方幼学,欣获窥秘中。罄折披良友,卓荦向群公。
孜孜明今古,矻矻考污隆。忽忘身贫贱,谓可致微躬。
藜灯空六载,宣室渺宸枫。一朝辞砖影,香署日匆匆。
不悲声名闇,方惊夙夜衷。伊余闻在昔,趋时道不同。
离群应见异,迷宠自当穷。深怀进退谷,恃此寸心冯。
逢人虽局蹐,省志自冲融。所求惟反鹄,谁敢复书空。
忽念铅刀割,还收折臂功。谅生明盛日,庶不重昏终。
忆昔当年驾海桥,海神鞭石驻奔潮。镐君未遗祖龙璧,风雨奔驰气拂霄。
赫焰拖溟垂怒翼,雄心役鬼奋长揱。万丈鱼梁成顷刻,千层鳌背许逍遥。
神山可至未遑至,湘灵鼓瑟向人招。岂意轩辕张广乐,洪波腾踔倚扶飙。
时臣不解咸池奏,误指皇英禁俗
古今荡荡入相思,古不休,今不休。我生其时,何日自繇,转眼白头。
节序肯饶人,云物何悠悠。秋虫暮入耳,霜鸿朝入视。
蹀躞步郊原,愁坐不能起。
山前木叶向人秋,屋外溪声带雨流。吹雁西风犹自急,听来偏动旅中愁。
峡古传中宿,峰高接上玄。乾坤开福地,阁殿敞诸天。
化乐连苍霭,全清逗紫烟。猿归碧洞外,虎伏翠楼前。
地即安期隐,亭传葛令仙。钓台依近岸,幡岭对前川。
飞寺流千劫,閒僧学五禅。探奇长弭棹,选胜别张筵。
洞改流觞涧,岩听泻玉泉。主人多乐事,宾从富新篇。
挥壁尘应尽,磨厓石屡镌。重游心并切,千里信空传。
命驾怜嵇吕,论诗忆运连。情悬高士榻,兴逐剡溪船。
山灵如未却,何日好来旋。
羡尔云中雁,春深又北翔。如何天畔客,岁久尚南荒。
心岂虞缯缴,谋非为稻粱。静观群物理,漂泊负随阳。
吴楚东南际,贤豪本代兴。之子挺灵异,匹练应初生。
童龄擅芳誉,弱冠扬徽称。操瑟竟难合,明经待晚成。
遇我闽海曲,示我郢中声。训士力崇古,何嫌世俗轻。
游扬渐以广,乘时起令名。终当策高足,万里扬前旌。
江山曾为远人留,记忆中朝意亦优。策足久多行路叹,量才初试过都游。
宦情似奕今于昨,时序如流春复秋。同调知君能念我,客星长望碧云头。
漫游随处挟飞仙,更向禅林息万缘。同调喜联交似水,卑栖愧羡翼垂天。
吟成或写忧时涕,施尽难馀买赋钱。君岂负刍如越石,阳春无地不人怜。
平生江海心,宿昔具扁舟。岂惟青溪上,日傍柴门游。
苍皇避乱兵,缅邈怀旧丘。邻人亦已非,野竹独修修。
船舷不重扣,埋没已经秋。仰看西飞翼,下愧东逝流。
故者或可掘,新者亦易求。所悲数奔窜,白屋难久留。