渝州江上忽相逢,说隐西山最上峰。
略坐移时又分别,片云孤鹤一枝筇。
忆昨宣和末,群凶聚韦羌。一朝逻巡尉,州县皆皇皇。
居民弃家走,元稚纷抢攘。我时遭劫逐,与子空相望。
及兹建炎始,叛卒起钱塘。初闻杀长吏,寻亦及冠裳。
死者不为怪,生者反异常。子在贼围中,不知存与亡。
出处虽异域,阽危多备尝。骨肉非不亲,患难各自当。
回思见贼日,岂谓免杀伤。安知出深壁,犹得还故乡。
争言不死状,失声惊四旁。馀生偶然遂,万事皆可忘。
会我试新秫,放怀坐中堂。庭梧露舛碧,砌菊风催黄。
年华意未晚,蟋蟀已近床。对此复何待,五觞至十觞。
歌声咽寒月,舞袖破夜霜。岂无少年态,一醉乃尔狂。
此徒为酒使,酒力安得长。灯影照鬓发,百忧在中肠。
干戈时未息,盗贼势益张。与子归何处,相看两茫茫。
缭垣乌鹊近人飞,帘外曈曈日上迟。桧作寒声风过夜,梅含春意雪残时。
古今无物为真乐,出处何心更诡随。寄语年华聊一笑,未应长负醉乡期。
集云峰下四藤条,千载谁知恨未销。
去去全身担荷得,石龙依旧碧岧嶢。
挂席发秋早,微风已满樯。
中流片影去,远水一舟将。
海雨忽来重,江云相带凉。
知投孝廉宅,三径接苍茫。
天风吹送玉鸾回,洞口桃花几度开。何物痴儿不知量,敢将俗念涴仙台。
已作绿丝笼晓日,又成飞絮扑晴波。
隋家不合栽杨柳,长遣行人春恨多。
东风柳线长,送郎上河梁。未尽樽前酒,妾泪已千行。
不愁书难寄,但恐鬓将霜。望怀白首约,江上早归航。
灵源清驶小山幽,云里喧豗万壑秋。毁角有时来顾鹿,吐漦何处伏潜虬。
寒声动地因风远,晴色翻空激雪流。愧我十年尘土梦,饮牛空忆此泉头。
高拂危楼低拂尘,灞桥攀折一何频。思量却是无情树,不解迎人只送人。