平明走马上村桥,花落梅溪(xī)雪未消。
日短天寒愁送客,楚山无限路迢迢。
天色刚明,我们骑马送你到村口桥头。大雪连下几日积雪未消,枝头的梅花花瓣随风飘落,随着水流而去。
冬日昼短夜长,天寒地冻。在这黎明时分你离去,心中万般不舍啊。那绵延无际的楚山,想着路途遥远,沿途险阻,不得不为你担心。
平明:犹黎明。天刚亮的时候。走马:骑马疾走;驰逐。
涧水泠泠冰雪流,波涵瓦影一亭幽。坐临石磴瑶琴响,环绕山门玉带留。
白傅风流碑尚在,苏公文采句难酬。醉来倚树漱寒碧,洞口元猿吟未休。
崇轩华盖为谁子,高阁朱扉为谁第。孟公君卿善请谒,少叔王孙有权势。
凭凌豪气务相倾,晚日署门复谁恚。君不见隆中草庐客,阳里席门居。
敛翼蓬蒿下,萧条意自如。触罗向稻梁,肯随黄口雏。
将军三降顾,真主六用谟。岂由趋逐交游得,壮心自与功名俱。
龙飞天子中兴年,使者弓旌集俊贤。阊阖早朝班玉笋,瀛洲夜直赐金莲。
五经同异须刘向,三绝才名数郑虔。黼黻当时遗老在,长歌《黄鹄》送楼船。
不到嵩(sōng)阳动十年,旧时心事已徒然。
一二故人不复见,三十六峰犹眼前。
夷门二月柳条色,流莺数声泪沾臆(yì)。
凿(záo)井耕田不我招,知君以此忘帝力。
山人好去嵩阳路,惟余眷(juàn)眷长相忆。
不到嵩阳转眼过去十年,从前隐居的心事已经徒然。
一二位老朋友不能相见,少室山的三十六峰还在眼前。
夷门的初春二月柳条泛绿,流莺数声令人热泪沾衣。
凿井而饮耕田而食不招我,知道你以此来忘掉帝力。
山人一心前往嵩阳路,只留下无穷眷念长久回忆。
嵩阳:隋唐时县名,在嵩山之南;唐武后时期改称登封(今属河南)。动:近。心事:指欲隐居嵩阳之事。徒然:枉然,空然,意谓不能实现。
三十六峰:嵩山有三十六峰。犹眼前:依然还在眼前。
夷门:战国大梁的城门。在今河南开封县城内。战国时魏国的贤士侯赢为夷门监者。流莺:莺鸟。流,谓其鸣声圆转。
不我招:即不招我之意。帝力:帝王的作用,指皇权统治。
眷眷:同睠睠,反顾的样子,表示心里顾念很深。
湘江无潮水,日夜一向流。
别心无彼此,两处各悠悠。
天地寒更雨,苍茫楚城阴。一尊广陵酒,十载衡阳心。
倚仗不可料,悲欢岂易寻。相逢成远别,后会何如今。
身在江海上,云连京国深。行当务功业,策马何駸駸。
小径升堂新筑沙,退朝无事还私衙。
谁移雪岭入我屋,老眼白日疑昏花。
坐游未觉足力倦,倏过野店仍山家。
浅溪舟胶集冻鸭,空谷屦响翔饥鸦。
狂风入林一搅动,零落玉蕊兼珠葩。
此时谁扫林下白,急欲往煮僧房茶。
忽然仰面见高寺,扣户还须持马挝。
长安十年走薄宦,对此似将尘土爬。
西湖寻僧天欲雪,苏子故事今人嗟。
清虚旧韵更可借,捧砚独无王子霞。
枫林村酒好,使客醉初醒。云影驿傍树,月明溪上亭。
文章多旧藁,身世似浮萍。努力崇勋业,休教两鬓星。
七夕风光岂易阑,一年一度巧相干。
不惊高处流星过,尽向今宵仰面看。
花月有情天阙冷,胭山随分酒杯寒。
从兹肃肃秋阴扣,却恐衣衾未复单。