农功亦既成,霖雨乃无患。忽忽云向阴,耿耿秋未晏。
昨宵天宇澄,起视明星烂。碧汉或浮豕,梦雨先滞雁。
蟋蟀织虚堂,蟏蛸挂尘幔。音书忧喜杂,气候暄寒半。
泥涂浩纵横,期程昧筹算。没车驰不休,日驭行且慢。
策勋羡荣名,素食坦薄宦。趋事亟奔走,余情惬眺玩。
放怀当秋岑,摅志寄云翰。偶憩花木清,不涉丝竹乱。
徙倚足相羊,风雨积昏旦。时序未觉迁,云物一何焕。
晨风无近心,鸣鹳有幽叹。独有吹豳人,羔酒乐亲串。
莫怪清狂似谪仙,乘凉远过玉山前。紫箫夜动黄姑渚,翠被风生越鄂船。
云树亭台全却暑,芙蓉帘幕半浮烟。赋诗刻烛良宵饮,知是衣冠不乏贤。
巨津一望渺无边,黑水翻腾在眼前。日月有光波黯黯,星辰无色水涓涓。
几疑蛟室成煤窟,误认龙宫洗砚田。墨沈泼来千万顷,何从辨得蔚蓝天。
西郭潮生晓放舟,江风萧飒满帘秋。岸傍短竹青如染,云外奇峰翠欲流。
赏兴正逢新月上,吟踪应为野花留。乾坤已付游人乐,莫把閒盟负白鸥。
去国离家路八千,平生不爱半文钱。
苍天鉴我无私意,莫使妖禽夜叫冤。
春来见绿树,日夜忆连枝。梦断一千里,愁连十二时。
鹡鸰飞雨急,鸿雁度云迟。无柰音书绝,其如鼓角悲。
总角从君游,头颅各如此。十年中乖异,暂聚差可喜。
浃旬互送迎,积怀不暇理。社燕与秋鸿,途遇空尔尔。
上林君一枝,天涯我万里。意行无近远,我梦亦如是。
时时把君臂,依依见文史。境过一欠伸,中宵披衣起。
人言作郡乐,作郡真不美。列城掩孤聪,万夫丛一指。
人善无足云,人过我先耻。人求我恐后,人取我所鄙。
不解效脂韦,那能利爪嘴。簿书日纠缠,祸害相依倚。
以此念家山,键户合扫轨。况有老兄弟,至乐谁得似。
对状风雨中,鸡鸣殊不已。
黄鸡催唱晓玲珑,尺五飞来紫禁中。遂使尧言布天下,始知汉诏感山东。
金瓯已付经纶手,玉烛均调鼎鼐功。人囿太平无事日,村村粳稻飐香风。
晓星独挂结麟楼,三殿风高药树秋。
玉笛数声飘不住,问人依约在东头。
宿鸟翩翩落照微,石台楼阁锁重扉。
步廊无限金羁响,应是诸司扈从归。
幽阁焚香万虑凝,下帘胎息过禅僧。
玉堂分照无人后,消尽金盆一碗冰。
出游蹑城皞,聊使殷忧廓。
迥瞰楼阙重,周览河山错。
候禽音尚微,初林荫犹薄。
密烟生近堤,倾曦澹远落。
潜盘狎胜引,且复娱斟酌。
快意当遗形,所在即丘壑。