儿时说伯亦吾羞,章甫何如不世谋。
延伫群龙开日月,可堪两鸟聒春秋。
十年谩说江湖尔,末路唯求饱暖休。
心事黄花同□皦,保当篱下话从头。
八月更漏长,愁人起常早。闭门寂无事,满院生秋草。
昨宵西窗梦,梦入荆南道。远客归去来,在家贫亦好。
结交有羊左,是惟一时才。为闻楚王贤,翩然自燕来。
一日食欲尽,俱往空双埋。伯桃乃独留,饿死梁山隈。
角哀仕既达,感旧肝胆摧。念此并粮惠,告还葬遗骸。
至今溧阳旁,突兀穴土堆。何人致荐奠,千花飞酒杯。
精灵今在否,古木以生雷。鲁公昔过之,驻车久徘徊。
感叹发篇咏,洒翰镵琼瑰。惜哉今不存,散落随尘埃。
空馀郑薰记,片石昏苍苔。末世友道绝,雅歌□□颓。
草木尚萎死,小怨何足怀。我思有所矫,巨燄明寒灰。
兹事虽过中,义烈亦壮哉。幸逢太丘长,揭表旌泉台。
寥寥千载间,下激清风回。还顾势利交,市道良可哀。
西风嫋嫋欲昏黄,草木萧萧绿翅凉。
暗傍远灯催络纬,独经遥夜伴啼螀。
露濡虫网丝潜断,月照澄江练有光。
几处疏砧红叶寺,谁怜弄杼不成章。
暮雨潇潇江上村,绿林豪客夜知闻。
他时不用逃名姓,世上如今半是君。
粒我生民未敢休,乐天知命更何忧。他年了却公家事,向拟楼山共白头。
长松万株绕茅舍,怪石寒泉近岩下。老翁八十犹能行,将领儿孙行拾稼。吾羡老翁居处幽,吾爱老翁无所求。时俗是非何足道,得似老翁吾即休。
泽畔行吟一老翁,又逢佳节是天中。空储医国三年艾,难进江心百鍊铜。
射中粉团人斗巧,夺赢锦帜世争雄。道流回首湖山远,独对榴花一树红。
曾闻仙子住天台,欲结灵姻愧短才。
若许随君洞中住,不同刘阮却归来。
叠石梁空太守贤,一年功力倍千年。
惠从今日流终古,智是当时决九川。
有竞轮蹄何杂沓,无情风月亦流连。
红灯焰焰三更市,从此吴江不直钱。