青帝使和气,吹嘘万国中。发生宁有异,先后自难同。辇草不消力,岩花应费功。年年三十骑,飘入玉蟾宫。
汪生汪生适何来,头蓬气结颜如灰。囊无一钱买君醉,聊复与尔登高台。
惊人鹰隼飏空去,俯见长云阖且开。江流匹练界遥碧,风劲烟萋莽寒色。
危亭倒瞰势逾迥,平墟指空望疑直。凭高眺远吾两人,心孤兴极牢忧并。
自来登临感游目,况有磊砢难为平。麟麇雉凤世莫别,萧蒿蕙茝谁能名。
颠狂骂座日侘傺,畴识名山属吾辈。著书充栋腹常饥,他年沟壑谁相贷。
一时歌哭天梦梦,咫尺真愁鬼神会。汪生巳矣不复言,眼前有景休怀煎。
愿从化作横江鹤,来往天门采石閒。
一路轻寒二月中,水南桃李不曾红。
怪来河朔春光晚,吹过花时尚北风。
横笛秋篷底,衔山夕照残。孤音起水面,馀韵到云端。
吹怨芦声惨,含悽雁影寒。有人江阁上,敛翠凭栏干。
野步随吾意,无劳问是非。
风莺移树啭,江燕引鹐飞。
一径入寒竹,千峰驻晚晖。
幽怀在天末,何在更忘机。
宝刹触南箕,登临独立时。
江山如有味,花柳更无私。
已病身犹健,言归心尚迟。
片云头上黑,真个解催诗。
大江东南来,冯夷此其宫。
群山各献状,奔走如游龙。
将军万人杰,智勇摧奸凶。
草木知威名,旗常纪丰功。
庙食填兹土,楼阁何穹窿。
我来拜灵祠,红日方曈曨。
神乌集飞樯,雪波捲晴空。
椒桂荐芳馨,精诚冀感通。
谓言身半百,扁舟吾欲东。
羞作贾胡留,愿借一帆风。
有美人兮在空谷,肌肤冰雪颜如玉。
珠袖轻绡卷翠云,日暮天寒倚修竹。
自言久住黄金屋,舞遍霓裳羽衣曲。
昭阳春尽音信稀,伤心暗蹙眉峰绿。
百年日月双车毂,富贵荣华如转烛。
蓬海迢迢天六六,驭风归去骑黄鹄。
林居向晚饶清景,惜去非关恋酒杯。石净每因杉露滴,
地幽渐觉水禽来。药蔬秋后供僧尽,竹杖吟中望月回。
红叶闲飘篱落迥,行人远见草堂开。
一岁重阳至,羁游在异乡。登高思旧友,满目是穷荒。
草际飞云片,天涯落雁行。故山篱畔菊,今日为谁黄。