浑成紫檀(tán)金屑文,作得琵琶声入云。
胡地迢迢三万里,那堪马上送明君。
异方之乐令人悲,羌笛胡笳(jiā)不用吹。
坐看今夜关山月,思杀边城游侠儿。
浑然天成的紫檀金屑文,可以做成琵琶其声音洪亮直上云霄。
遥远的胡地三万里,即使是送与王明君马上作乐的琵琶声又哪能穿越。
身处异地即便是欢乐也让人觉得悲凉,这羌笛胡笳也不用再吹。
坐在边塞看着今晚的月亮,心里想的是杀光边关的敌人。
初华才过小荷身,晓露沾红点点匀。
莫为愁心偏倚望,清江元有未归人。
试向遮岩拥壑时,弄弦调轸按前徽。
未须写就多情曲,饶与闲云自在飞。
山半古招提,空林雪月迷。乱流分石上,斜汉在松西。
云集寒庵宿,猿先晓磬啼。此心如了了,即此是曹溪。
二十在边城,军中得勇名。卷旗收败马,占碛拥残兵。
覆阵乌鸢起,烧山草木明。塞闲思远猎,师老厌分营。
雪岭无人迹,冰河足雁声。李陵甘此没,惆怅汉公卿。
芦荻烧残孟德舟,洞箫吹彻子瞻愁。昨从赤壁矶头过,水冷鱼惊月一钩。
未暇住为岩穴主,尚堪行作水云僧。宾头诺讵诸尊者,久在峰头望我能。
把住如何却放行,明头暗合暗头明。丰干冷坐寒山笑,二月青田春水生。
浩荡生涯计,凄凉客子心。岁从官历尽,忧入鬓毛深。
月气含窗户,汤声转釜鬵。馀生无所慕,持此卧山林。
异时得交天下士,触目琳琅珠玉间。年来林下龟藏六,一见道人聊解颜。
惆怅仪容思不穷,记从甥馆坐春风。梅花松菊三知己,剑佩琴樽一寓公。
劫火灰飞家业尽,玉壶冰冷眼光空。盖棺论定知谁似,诗酒风流陆放翁。
红牙词曲拍宫商,秦柳而还最擅长。到处莺花为性命,一生风月当文章。
丛丛著述人千古,草草生涯梦一场。知否游梁门下士,西风古道泣斜阳。