曾櫩霁晚雨,馀响犹滴沥。天风吹浮云,入夜已无迹。
月波泛脩竹,滟滟流几席。兰膏灭众炬,凉气满四壁。
蕙烟擢铜炉,暗触鼻端息。藜床但危坐,万想本空寂。
肺肝既冷然,纨扇亦暂释。将军不吾期,乐事空自得。
愿言赋长谣,为我记此夕。
羡他雪色一般同,点缀苍苍滓太空。
白比虾蟆终蚀月,轻如蝴蝶乱随风。
不容著迹无人处,漫借作光似我穷。
翠竹疏梅成佛地,未嫌冻立此山中。
大地纖毫色色空,寥天望极一鸿蒙。
夜凝冷浸梅魂月,朝拂轻回缟带风。
身世密移尘境外,乾坤收入玉壶中。
虚堂瑞草琼林合,压尽蓬莱第一峰。
漠漠春云重,飞花撒玉团。侵来书幌白,铺向草堂宽。
喜卜三农瑞,愁增万井寒。冷风吹不断,梦里打窗栏。
落叶萧条万井秋,碧云天外水东流。苍烟古木寒鸦乱,野径残阳旅客愁。
千里音书悲雁断,十年踪迹感萍浮。擎杯欲醉何曾醉,惆怅西风独倚楼。
九叠峰前远法师,长安尘染坐禅衣。
十年依旧双瞳碧,万里今持一笑归。
鼠目向来吾自了,龟肠从与世相违。
酒酣更欲烦公说,黄叶漫山锡杖飞。
穷腊见三白,江南无旧闻。
天上春已暮,尽日花缤纷。
平生虽畏寒,遇雪心所欣。
拥裘未敢出,投隙致殷勤。
窗户忽相照,川陵已难分。
二仪有巨丽,老我不能文。
高吟黄竹诗,薄暮心无垠。
浮屠似玉笋,突兀倚重云。
昏鸦啼涩。近连桥、路暗雨如织。孤云一逝何处,门巷乱、苔花綦迹。
薄暝流飙,旋起渐、尘动欹壁。甚燕燕、凄语东邻,此地无人解吹笛。
天涯酒醒消魂极。但悤悤、酹地空尊泣。文章枉换羁旅,零落尽、茂陵残笔。
夜壑孤吟,应省今朝、过了寒食。待剪纸、重与招魂,梦断枫林黑。
东方甲乙。见青芽吐,早应时律。南阳正现红焰,初将炽、炎炎浓密。
西动金风飒飒,致清爽、往来飘逸。北气候,祁寒严凝,聚结成冰瑞中吉。
肝心肺肾勿令失。四门开、莹彻都归一。金丹辕在空外,明耀显、五光齐出。
上透青霄,唯占逍遥自在宁谧。到此际、还得无为,永永绵绵毕。
执手怆然气若丝,艰难此际忍相违。慈颜尚可重逢否?不敢回头恐泪垂。