中兴上佐建戎功,政府迂儒眩圣聪。廷议独排融畛域,异材蔚起托帲幪。
意无偏党裴中令,望重华夷王相公。转恨伟人为时出,易名偏与寿阳同。
钟鼓严更曙,山河野望通。鸣銮下蒲坂,飞旆入秦中。
地险关逾壮,天平镇尚雄。春来津树合,月落戍楼空。
马色分朝景,鸡声逐晓风。所希常道泰,非复候繻同。
清颍去无极,悠悠楚甸深。人家半临水,村径曲穿林。
积雨犹行潦,荒烟易夕阴。夜凉淮浦月,寂莫照边心。
十二全齐势,兴亡俯仰中。地倾潍水北,山断穆陵东。
破冢馀残甓,荒蹊足转蓬。燕齐旧悬隔,不接马牛风。
苡珠散遗胄,我姓出冯翊。空闻华山名,未始见颜色。
三峰擢觚棱,经眼但石刻。那知玉井莲,香落清渭北。
巅崖划变转,势走关辅窄。岂无爱山人,不解傅粉墨。
多才曲江裔,公暇日招揖。归装贮新图,尚带烟雾湿。
明窗一传玩,恍若到乡国。我生随宦游,久作东南客。
有田泰山下,绕屋皆泉石。怀恩恋官廪,老大归未得。
况复秦川遥,便恐此生隔。崚嶒苍烟面,只许画中识。
诗成持送君,想像三叹息。
霜月正如钩,临池更上楼。
沈侯新觉瘦,宋玉旧多愁。
獭髓分膏密,鹅毛写恨稠。
长怀寄归雁,归雁自悠悠。
曾闻江汉有垂纶,潇洒人间六十春。卜式向来能拜汉,园公老去爱逃秦。
剑悬新墓松三尺,鹤吊空庭月一轮。简点当年高士传,名流相顾欲沾巾。
当头见新月,细步出帘拜。待得如镜圆,妾心方称快。
铜官之山溪水南,周处庙前多夕岚。看捲云帆歌白苧,劝尝春酒破黄柑。
长林独往谁能觅,幽事相关性所耽。若欲避喧那畏虎,尚从地主结松龛。
远别惜多病,一帆停浦沙。
翻令倍含戚,不减昔离家。
江路积梅雨,客衣生藓花。
后期淮水曲,莫使怨蒹葭。