花落还再春,人老无复少。高歌对美酒,且向花前笑。
南归来取别,穷巷坐青苔。一盏薄醨酒,数枝零落梅。潮生楚驿闭,星在越楼开。明日望君处,前临风月台。
夜来风雨梦难成,是处溪头听卖饧。
怪底桃花半零落,江村明日是清明。
吏退文书苦未醒,湖光靧面适全轻。
风从北户来披拂,鹊傍南枝管送迎。
许我杖藜来宿昔,观公诗律自前生。
艺兰九畹辛夷百,续取诹骚更老成。
云翁耕扶桑,种黍养日乌。手挼六十花甲子,循环落落如弄珠。长绳系日未是愚,有翁临镜捋白须。饥魂吊骨吟古书,冯唐八十无高车。人生如云在须臾,何乃自苦八尺躯,裂衣换酒且为娱,劝君朝饮一瓢,夜饮一壶。杞天崩,雷腾腾,桀非尧是何足凭。桐君桂父岂胜我,醉里白龙多上升。菖蒲花开鱼尾定,金丹始可延君命。
王道已沦昧。
战国竞贪兵。
乐生何感激。
仗义下齐城。
雄图竟中夭。
遗叹寄阿衡。
秦王日无道。
太子怨亦深。
一闻田光义。
匕首赠千金。
其事虽不立。
千载为伤心。
自古皆有死。
徇义良独稀。
奈何燕太子。
尚使田生疑。
伏剑诚已矣。
感我涕沾衣。
大运沦三代。
天人罕有窥。
邹子何寥廓。
漫说九瀛垂。
兴亡已千载。
今也则无推。
南登碣石坂,遥望黄金台。丘陵尽乔木,昭王安在哉。
霸图怅已矣,驱马复归来。