帝京南面俯中原,王气千秋涌蓟门。渤澥东波连肃慎,太行西脊引昆仑。
九皇天运坤维奠,万国星罗北极尊。尧舜升平见今日,按图形胜不须论。
入夏惟忧旱,秋来却浸霪。
风声连海响,山气与云深。
望岁丹心切,忧时白发侵。
旅中无别事,隐几自长吟。
北风吹海氛,雄鲸偃修鳍。皇皇择木鸟,落日将安之。
清霜摧丰林,枯沙没卑枝。况复天地闭,岂汝飞腾时。
嗷嗷复嗷嗷,途穷愈多岐。寸心增郁陶,拊髀潜生悲。
苍茫欲问津,谩使行人嗤。赖有鲁连子,亦在东海湄。
举手谢浮世,共欲寻安期。扶摇三山巅,笑傲云涛低。
半夜开扶桑,弄日腾清辉。伊昔孔尼父,亦欲居九夷。
世网傥可逃,去去夫何疑。
昔闻杨伯起,拖金振清风。高华积海外,名实满山东。
自有五都相,非无四世公。临窗惊白日,倚匣曳轻虹。
愿持鹪鹩羽,岁暮依梧桐。
客子惨无欢,送别江之干。白云方渺渺,黄鸟尚关关。
纠纷巫山石,合沓洞庭澜。行衣侵晓露,征舠犯夜湍。
无因停合浦,见此去珠还。
树响浃山来,猿声绕岫急。旅帆风飘扬,行巾露沾湿。
深浪暗蒹葭,浓云没城邑。不见别离人,独有相思泣。
柏状久知天所恣,势到三株不容四。依稀年向百岁时,亲见唐家晋阳事。
左倾右跌两无检,欲僵不僵自相险。其一正直不少贬,鬼神偷撼更不敢。
钜腹对剖或仰袒,地力掣拔遭皽脔。横纽生铜作筋缕,突乳银砂簇
马蹄京洛岐,复此少闲时。老积沧洲梦,秋乖白阁期。平生五字句,一夕满头丝。把向侯门去,侯门未可知。
门沿大堤入,路趁浅莎行。
树短云根拔,山穷地势倾。
孤舟难泊岸,远水欲沈城。
半夜求津济,烟中荻火明。
谪居天南陲,终年寡俦侣。
四月山气行,淋漓满城雨。
独坐北窗下,萧然无一语。
睡起复何如,鸡鸣已亭午。