卧龙去后。有拿空老鹤,徘徊无语。云路鹏程九万里,毕竟江山谁主。
海国涛鸣,孤城潮打,寂寞无归处。危楼飞上,此间尚有乾土。
看取岫翠檐萦,泉清槛绕,九叠双溪注。巨笔磨崖光影里,檀碧团成层宇。
荔子流丹,冬青献碧,长与忠魂护。断霞千片,夕阳为伴终古。
因合谦斋饮,新编得细哦。
髯掀天地阔,足历水云多。
才敏逢青眼,家成隐翠萝。
近闻诗债盛,老退欲停戈。
万生扰扰安其安,鸴鸠不羡鹏飞抟。端知扶摇上九万,无异跳跃蓬蒿间。
是身江海一漂粟,身外纷然皆外物。一廛傥可容所寓,何用渠渠作高屋。
知君从道由心成,昔焉忘俗今忘形。物来弭角不知竞,触蛮血战良虚名。
我梦敲门访君舍,舍小不容相对话。觉来惊见壁间蜗,俯仰人间真物化。
清似水。不了眼中供泪。今宵忍听唱阳关,暮云千里。可堪客里送行人,家山空老春荠。道别去、如许易。离合定非人意。几年回首望龙门,近才御李。也知追诏有来时,匆匆今见归骑。整弓刀,徒御喜。举离觞、饮釂无味。端的慰人愁悴。想天心,注倚方深,应是日日传宣公来未。
七弦拂处起春风。谱幽情、判白裁红。闲坐理金徽,公馀雅赏谁同。
挥毫际、换徵移宫。依稀有,多少新谣旧曲,付与飞龙。
恁铜琶铁板,大汉倩关东。
囊中。连珠又双月,排列著、几许枯桐。攫醳尽深愉,一一与政相通。
免平沙、落遍哀鸿。旗亭上、只听歌来五裤,写出欢悰。
胜耆卿井,水随处、播芳踪。
新晴清兴偶同乘,扫石留题忆旧曾。官道联镳无俗侣,禅床迎客有高僧。
珠林对酒循环饮,石磴凌空次第登。万里长江供远望,攀跻绝顶力犹胜。
乍解征鞍,又理汉江归棹。不思量、恹恹病倒。今宵欢尽,怕鸡窗催晓。
柳丝愁、恨花偏笑。
东风转眼开了,酴醾须到。约重来、还须去早。餐风眠露,嘱蛾眉休扫。
最伤心、袖边人老。
平野有千里,居人无一家。甲兵年正少,日久戍天涯。
海外论诗浪得名,英雄儿女罄平生。伤心故国家何在,横涕新亭岁几更。
笑我才华成画饼,叹君骨肉等分羹。中原今日还多事,鹤唳风声处处惊。
雨过湘云捲,风回翠浪平。蝉喧低岸柳,鱼避泛舟萍。
赏趣缘山水,忘怀得友生。如何五岳去,方称逸人名。