辛夷才谢小桃发,蹋(tà)青过后寒食前,
四时最好是三月,一去不回唯少年。
吴国地遥江接海,汉陵魂断草连天。
新愁旧恨真无奈,须就邻家瓮(wèng)底眠。
辛夷花刚刚凋谢,小桃花又接续开放了。三月三踏青过后,直到清明前。
三月里的这段日子,正是四季里最美好的时节,可是年少青春却一去不返。
当此之时,遥远的吴地,江流入海,长安汉家陵墓春草连天,惹人肠断。
新愁旧恨萦绕心头,自知无法消除,还得在邻家酒瓮旁烂醉而眠。
辛夷:一种香草。发:开发。谢:凋谢。蹋青与寒食:是古代的节日,寒食节在清明的前一天(一说前两天)。
汉陵:汉陵,即西汉历朝帝王的陵墓,在陕西成阳北原(亦称五陵原)。
瓮:酒瓮。
周郎赢得东风便,苏子闲携夜月游。笑我南来踪迹冷,长吟赤壁过黄州。
山翁爱蜂如爱花,山蜂营密如营家。
蜂营密成蜂自食,翁亦藉密裨生涯。
每当山蜂采花出,翁为守关司徼遮。
朝朝暮暮与蜂狎,颇识蜂群分等差。
一蜂最大正中处,千百以次分来衙。
丛屯杂聚本无算,势若有制不敢哗。
东园春晴草木媚,漫天蔽野飞横斜。
须臾骈翼致隽永,戢戢不翅输牛车。
似闻蜜成有所献,俦类不得先摩牙。
重防覆卫自严密,虽有毒螫何由。
一朝大蜂出不戒,舂容靓饰修且姱。
蜻蜓忽来伺共怠,搏击少坠遭虾蟆。
群蜂仓皇迷所适,谒走欲死声呀呀。
求之不得久乃定,复结一聚犹如麻。
我来访翁亲自睹,捕髀不觉长咨嗟。
翁言蜂种幸蕃盛,众以义聚犹堪嘉。
乌衣槐安傅自古,蛮触分据两角蜗。
虽云彷佛存国族,徒以纪异其辞夸。
博劳舅妇恨翼短,鳖灵异姓争荒遐。
岂如兹蜂互推举,一体同气无疵瑕。
我邻翁言私诮责,扶伤早愧隋侯蛇。
况伊二毒俱下类,琐细不足劳鞭挝。
前尤往悔俱勿论,事会倚仗来尚赊。
新房才成蜂未壮,旧房委弃坠泥沙。
晓起问赤壁,挂帆江气凉。春条隔堤蔼,危堞竟山长。
雨里过樊口,云中别武昌。无由访陈迹,烟水但茫茫。
重入僧窗听雨眠,藕花只在客床前。囊空不欠苏秦舌,口渴频呼陆羽泉。
十里湖光天半席,一阑秋影月初弦。新凉风物无人共,坐听微钟祇自怜。
柳絮随风舞,金沙贴地开。为缘春满眼,不厌酒深杯。
天子欲宽南顾忧,绣衣曾是旧人求。
山川不改元负采,父老能言昔政猷。
襦裤疲民应枕奠,纪纲新度觉钱流。
年灵一种同天地,雨露何偏十四州。
万里念江海,浩然天地秋。风高群木落,夜久数星流。
钟绝分宫漏,萤微隔御沟。遥思洞庭上,苇露滴渔舟。
春风徘徊来何时,花光还破小桃枝。
不因出城见花树,春到人间殊不知。
昔年逢花便买酒,看花走马犹嫌迟。
花傍不醉不肯去,醉到春归花已飞。
谁怜官绂少风味,入春未拈金酒卮。
岂惟花少醉亦少,当时故人今更稀。
长虹贯白日,当世竞猜疑。人情良难测,天道不可知。
浮生能几时。扰扰欲何为。高名盖四海,百毁终随之。
万缘须尽扫,长笑海天涯。