万锸如云浚禹沟,荀卿桥畔舣行舟。
珠躔合照贤人聚,银汉无波海客留。
且作东山携妓乐,未应南浦送君忧。
辛夷花发春醅热,只俟郊原雨少休。
湾京旧霸统,气象比巴黎。宫馆皆严丽,林涂尽广齐。
柏灵嗟幼稚,伦敦狭模规。感慨邯郸市,今朝落泰西。
丝白不难染。
蓬生直易扶。
唯见星星鬓。
独与众中殊。
昔年十四五。
率性既廉隅。
直是安被褐。
非敢慕怀珠。
何言志事晚。
疲拙婴殊躯。
逢时乃倐忽。
失路亦斯须。
郊郭勤二顷。
形体憇一庑。
涸蚌困鱼目。
笼禽触四隅。
宵长壁立静。
廓处谢欢愉。
月色临窗树。
虫声当户枢。
飞蛾拂夜火。
坠叶舞秋株。
逐物均乘鹤。
违俗等双凫。
故人倘未弃。
求我谷之嵎。
茫茫海树远生烟,推过篷窗对月眠。
半夜橹声摇梦醒,趁潮多有渡江船。
客亭杨柳叶初残,歌咽秋空惨别颜。
吟爱好峰归越路,醉冲寒雨出秦关。
烟萝庭户重栖倚,渔浦人家旧往还。
纵使功名无分得,免教心在怨尤间。
尘外青山绿水纡,水山深处著吾庐。竹园久与尘嚣隔,松菊真成吏隐居。
接地风声浮潋滟,倚天峰影照澄虚。抛书不尽閒居兴,海岳悠悠意有馀。
本自乘轩者,为君阶下禽。摧藏多好貌,清唳有奇音。
稻梁惠既重,华池遇亦深。怀恩未忍去,非无江海心。
根为石所蟠,枝为风所碎。赖我有贞心,终凌细草辈。
红闲碧霁瑞烟开,锦翅双飞去又回。一种鸟怜名字好,尽缘人恨别离来。暖依牛渚汀莎媚,夕宿龙池禁漏催。相对若教春女见,便须携向凤凰台。
黑牙黑面不堪收,此等虫儿莫去求。
若得面肥头脚大,杜家名号玉锄头。