掬水既有竹,决水复有渠。经年水在眼,阶除到江湖。
好鱼数百头,饼饵日供须。新泉呷复吐,点缀尽成珠。
善识上官面,更容生客呼。但恐一宕失,永为山下枯。
何人吹动玉笙攒,天阔风高桂殿寒。
聋轧五云飞不去,夜深和鹤落瑶坛。
河上关门日日开,古今名利旋堪哀。终军壮节埋黄土,
杨震丰碑翳绿苔。寸禄应知沾有分,一官常惧处非才。
犹惊往岁同袍者,尚逐江东计吏来。
泽畔行吟起宿凫,旅情嘹唳带僧孤。不辞累月留方丈,那惜浮生过辘轳。
小径暗荒筠作杖,新巢先落燕将雏。繁华莫问前朝事,止许西来度一芦。
司空怜汝汝须知,月下敲门更有谁。
叵耐一双穷相眼,得便宜是落便宜。
卧龙去后。有拿空老鹤,徘徊无语。云路鹏程九万里,毕竟江山谁主。
海国涛鸣,孤城潮打,寂寞无归处。危楼飞上,此间尚有乾土。
看取岫翠檐萦,泉清槛绕,九叠双溪注。巨笔磨崖光影里,檀碧团成层宇。
荔子流丹,冬青献碧,长与忠魂护。断霞千片,夕阳为伴终古。
因合谦斋饮,新编得细哦。
髯掀天地阔,足历水云多。
才敏逢青眼,家成隐翠萝。
近闻诗债盛,老退欲停戈。
万生扰扰安其安,鸴鸠不羡鹏飞抟。端知扶摇上九万,无异跳跃蓬蒿间。
是身江海一漂粟,身外纷然皆外物。一廛傥可容所寓,何用渠渠作高屋。
知君从道由心成,昔焉忘俗今忘形。物来弭角不知竞,触蛮血战良虚名。
我梦敲门访君舍,舍小不容相对话。觉来惊见壁间蜗,俯仰人间真物化。
清似水。不了眼中供泪。今宵忍听唱阳关,暮云千里。可堪客里送行人,家山空老春荠。道别去、如许易。离合定非人意。几年回首望龙门,近才御李。也知追诏有来时,匆匆今见归骑。整弓刀,徒御喜。举离觞、饮釂无味。端的慰人愁悴。想天心,注倚方深,应是日日传宣公来未。
七弦拂处起春风。谱幽情、判白裁红。闲坐理金徽,公馀雅赏谁同。
挥毫际、换徵移宫。依稀有,多少新谣旧曲,付与飞龙。
恁铜琶铁板,大汉倩关东。
囊中。连珠又双月,排列著、几许枯桐。攫醳尽深愉,一一与政相通。
免平沙、落遍哀鸿。旗亭上、只听歌来五裤,写出欢悰。
胜耆卿井,水随处、播芳踪。