爆竹声中杂笑呼,斗杓插海寺钟初。
椒觞带梦随小饮,桃板得诗仍自书。
愒日晚涂知内讼,占风吉卜定非虚。
新年旧管新收累,大府隆宽傥贷予。
两山开一径,杳杳入云烟。仄磴樵人下,危峰野衲禅。
断鸿愁返照,归马识斜川。井邑干戈后,凋零异昔年。
草远花明沟水头,同君此地并离愁。
盖馀瓮酒沈三赋,合作盘鲭厌五侯。
觉在他乡应有梦,信非吾土少登楼。
楚山不见西江远,莫反骚文剩驻留。
晚瞩西池上,池清暑气微。
云烟互明灭,蒲荇两因依。
戏鰋来无定,眠凫久自飞。
纷吾刀笔虑,逢此憺忘归。
不用真如鼠,胡瞻亦有鹑。
田园未归客,天地一畸人。
京邑风霜苦,江乡薇蕨春。
可能迷鬼笑,长送左朱轮。
禅诵何曾习,幽幽我自亲。过云如近性,古木愿为邻。
午睡无多事,平生只一真。客来添礼数,知是世间人。
苔花洗春雨,藉此听潺湲。终日无客至,满楼都是山。
浮云吐寒月,馀霰清夜气。
萧条广文直,冷冽久不寐。
所欣同心友,谈笑亦来塈。
高步南楼阴,清风散馀醉。
仰看星斗移,俯念岁时逝。
兹曹寡吏责,疏拙得所庇。
幸君数来临,共作苦吟计。
抵虚投隙废精神,世态纷纷日更新。得丧是非浑一梦,不知误却几多人。
柳色溪头相照深,诗翁收拾寄清吟。晚风吹散千丝缕,巧系游人夜夜心。