一赋《归来》不愿馀,文园多病滞相如。篱边竹笋青应满,洞口桃花红自舒。
荷蒉有心还击磬,周公无梦欲删《书》。云间宪伯能相慰,尺素长题问谪居。
雨霁僧堂钟磬清,春溪月色特分明。沙边宿鹭寒无影,洞口流云夜有声。
静后始知群动妄,閒来还觉道心惊。问津久已惭沮溺,归向东皋学耦耕。
邯郸奇弄出文梓。
萦弦急调切流征。
玄鹤徘徊白云起。
白云起。
郁披香。
离复合。
曲未央。
杨柳垂地燕差池。
缄情忍思落容仪。
弦伤曲怨心自知。
心自知。
人不见。
动罗裙。
拂珠殿。
亿舜日。
万尧年。
咏湛露。
歌采莲。
愿杂百和气。
宛转金炉前。
邯郸奇弄出文梓。萦弦急调切流徵。玄鹤徘徊白云起。
白云起。郁披香。离复合。曲未央。
罗袖飘纚拂雕桐。促柱高张散轻宫。迎歌度舞遏归风。
遏归风。止流月。寿万春。欢无歇。
杨柳垂地燕差池。缄情忍思落容仪。弦伤曲怨心自知。
心自知。人不见。动罗裙。拂珠殿。
阳台氤氲多异色。巫山高高上无极。云来云去常不息。
常不息。梦来游。极万世。度千秋。
夙龄爱远壑(hè),晚莅(lì)见奇山。
标峰彩虹外,置岭白云间。
倾壁忽斜竖,绝顶复孤圆。
归海流漫漫,出浦(pǔ)水溅溅。
野棠开未落,山樱发欲然。
忘归属兰杜,怀禄(lù)寄芳荃。
眷言采三秀,徘徊望九仙。
早年爱去远方的深谷漫游,老来见到这奇山多么快乐。
山颠耸立在彩虹之上,白云在它的腰际飞飘。
斜倾的崖壁像要忽然跌倒,绝顶伸出浑圆的帽峰一座。
宽阔的江流奔入大海,经过急滩有万颗浪珠溅落。
野海棠花开得正繁,山樱桃怒放丹红如火。
幽兰和杜若诱人忘了回归,官禄未辞心总为芳荃恋慕。
一心想去采一年开花三次的灵芝,向往九仙徘徊不忍离去。
定山:一名狮子山,在浙江余杭东南。夙龄:少年,早年。晚莅:即莅晚。到了晚年时。
标:树立。置:放置。
倾壁:顷危的峭壁。
归海流:流向大海。漫漫:水无涯际的样子。浦:河流向江海的入口。溅溅:水流急速的样子。
然:通“燃”。
兰杜:兰草和杜若。怀禄:怀恋禄位。芳荃:香草。
眷言:眷恋。三秀:灵芝,一年开三次花,传说服之可以成仙。九仙:九类仙人。