丹雏振翰栖佛屋,蛟吻吐泉供客浴。
东华梦破软红飞,不肯随人到岩谷。
扣栏投饵鱼群喜,一鳞圉圉独去之。
万里归来狎鸥鸟,青波如镜鬓如丝。
正红疏绿密,浪软波肥,放舟时节。载地擎天,识堂堂人杰。万里长江,百年骄虏,只笑谈烟灭。葭苇霜秋,楼船月晓,渔樵能说。
分陕功成,沙堤归去,衮绣光浮,两眉黄彻。了却中兴,看这回勋业。应有命圭相印,都用赏、元功重叠。点检尊前,太平气象,今朝浑别。
颇爱晚凉出,适当秋霁初。
丰年田父语,乔木野人庐。
畦稻根根直,池荷叶叶疎。
冷官无事业,归舍了残书。
唯有江郊发,能消畏日长。
晚杯荷露重,竿枕竹风凉。
溪鹭閒无敌,庭萱恨易忘。
翩翩孤蝶意,只是托幽香。
庭前紫薇初作花,容华婉婉明朝霞。
何人得閒不耐事,听取蜂蝶来喧哗。
丝纶阁下文书静,能与微郎破孤闷。
一般草木有穷通,冷笑黄花伴陶令。
六经岂解亡人国,万卷平生最苦辛。
只作卧龙嗟晚悟,当年人畏近前嗔。
悠悠感愁运,肃肃励素节。蟾华度疏棂,兰吹出丛薄。
幽虫泣烟莎,微萤映露叶。百哀攻予衷,感此重忉怛。
庭闱馀斑衣,荒垄已白骨。苟生尚何聊,从死恐亡益。
鞠凶天未悔,风急雁序拆。女须冰玉质,眼看没荒域。
山鬼不足邻,何年反尔魄。危肠尽一哭,六月霜凛烈。
自从夺所怙,残魂慨零落。虚弦已折翮,况此百中镝。
人生寄一世,常苦不满百。血气如微流,岂禁沸鼎涸。
隐忧谁复诉,任理宽万一。贝叶了诸妄,一真无悦戚。
香火有昔缘,从兹事朝夕。
角声定自与谁语,月色不应无为明。
已作杨花着泥久,无多心事惹愁生。
今日论形胜,全淮正上流。
老成资毕召,俊异集枚邹。
共说从军乐,休歌出塞愁。
乡邦饶杞梓,君已拔其尤。
殷勤蝶障与蜂遮,一点幽香不许赊。
岁岁相逢只如此,问花羞我我羞花。