数峰高耸万峰低,看到斜阳意欲迷。一朵碧云深浅碧,殷勤只在数峰西。
锦江晴碧剑锋奇,合有千年降圣时。天意从来知幸蜀,不关胎祸自蛾眉。
碧嶂(zhàng)猿啼夜,新秋雨霁(jì)天。
谁人爱明月,露坐洞庭船。
碧嶂:青绿色如屏障的山峰。霁天:晴朗的天空。
谁人:何人;哪一个。洞庭:湖名。即洞庭湖。
故人知我苦绸缪,落笔能开海上楼。何恋稷门初至客,最难江国后归舟。
酒边哀乐陈陈见,风入园林事事秋。著子一枝原局促,迟予三径足淹留。
空亭堪徙倚,一水带疏林。乱石含芳草,危桥度远岑。
野垣还竹色,淇澳尚泉音。岂不怀君子,高踪何处寻?
如儿花额粉香匀。点妆新。看来真。八十风流,都属太平人。长日篆烟琴一曲,瓶水暖,麝梅薰。酒烘仙颊晕微醺。洞庭春。要平分。儿女团园,语笑重情亲。更看蓝*红袖舞,歌娅姹,小诸孙。
曲池朝下雁,幽砌夕吟蛩。叶径兰芳尽,花潭菊气浓。
寒催四序律,霜度九秋钟。还当明月夜,飞盖远相从。
郭西十里路非遐,百亩腴田两部车。科斗池塘鱼似蚁,清明时节树皆花。
桑阴社散邻翁醉,场上秋登稚子哗。莫向长安歌此曲,几人憔悴正思家。
风定帆初落,篱根泊晚晴。寒潮随月上,秋水共天清。
隔竹见灯影,横江闻鹤声。有怀愁不寐,坐数驿楼更。
顶还平直得中方,肯作僧庵半夜床。脱帽不忧风栗烈,炽炉仍助日苍凉。
赏音正自鸣琴便,宴坐何辞问疾妨。我有陟釐三百幅,禦冬真欲倒归囊。