白花原头望京师,黄河水流无尽时。
穷秋旷野行人绝,马首东来知是谁。
楚客醉孤舟,越水将引棹(zhào)。
山为两乡别,月带千里貌。
羁(jī)谴(qiǎn)同缯(zēng)纶,僻幽闻虎豹。
桂林寒色在,苦节知所效。
楚客:犹迁客。指任五。越:通“粤”,古民族名,居江浙闽粤之地,谓之“百越”。
羁谴:因贬谪流放而旅居他乡。一种系丝绳以射飞鸟的箭。纶:钓丝。
苦节:指于逆境之中,坚守节义。
岁时频梦尔,非关儿女情。霜露莙蒿色,江天凫雁声。
浮云吴会客,落日楚江萍。为报秦嘉字,胡尘满汉京。
儒门今澹薄,乞食展宗风。余愿何曾及,他心亦已通。
入林如旧约,握手醉新丰。芳草茫茫外,王孙路不穷。
手扶藜杖出南园,不向妻孥告一言。
白发被肩过浙水,青山回首隔吴门。
平芜客路何时尽,乔木人家几处存。
此去越中怜岁暮,绨袍应见故人恩。
家国何多难,推寻为蔡童。
嬴秦方逐北,周室竟迁东。
江左朝廷在,淮南驿骑通。
天终怜宋土,时则有韩公。
一剑横天外,诸酋在目中。
南云当箭镞,黄盖走艨艟。
伐越期成霸,于潜耻会戎。
萧墙狼跋尽,野穴鼠群空。
聚米筹三镇,开门待两宫。
齐王真济美,鄂国与争雄。
有诏从中制,惟诗咏内讧。
闲游嗟我独,和议约谁同。
殉葬长弓劲,题铭片石穹。
龟趺呈细刻,龙额表孤忠。
草树樵苏断,粢盛享祀丰。
神灵悬皎日,生气亘长虹。
异代今全盛,当论保障功。
桃竹初疑一束开,齿牙还辨越船来。囊盛藤子新题帖,饭煮芹菹漫作堆。
兴逐先春风味胜,功收斥卤雪花嵬。任渠老硬相评品,未许伶伦当管裁。
山石那容玉独坚,人生磨灭殆天怜。画蛇最戒足无用,书马常忧尾不全。
谁见虎须真可捋,自惭鸡肋岂胜拳。误人莫向娄师德,不领春生未唾前。
出门人事厌纷纷,春色三分已二分。十步离山九回顾,一杯到手百无闻。
苍茫天地有如此,磊落古今何独君。欲向荒台问遗迹,水明沙浦只行云。
清江芙蕖玉可怜,岸花汀草自年年。来鸿去雁不相识,晓露无声香暗泣。
江楼缥缈如花人,望之见之不可亲。无限晴云锦树新,愁眉只向遥山颦。
遥山一千里,长在愁眉底。镜里繁华过眼空,遥山铸向青铜中。
遥山遥复遥,芙蕖霜早彫。明日愁眉为谁扫,月白江清天未晓。