洪武丁卯闰月终,暴风忽从鬼户作。故人不来君子藏,巽二踊跃蜚廉恶。
或嘘或啸或怒号,匪雄匪刚匪羊角。倒掀渤澥鼓雷霆,簸荡堪舆撼山岳。
万顷嘉禾尽偃如,十围古树犹拔却。塔轮震堕声铿鍧,屋瓦乱飞势挥霍。
鸟雀惊仆浑已僵,虎豺战慄如可缚。万民失色一翁云,八十七年无此若。
小斋斗大容老夫,斜雨敲窗打床脚。径侵衣被及琴书,毒甚卷茅欺我弱。
何不广莫扫兵尘,何不仲夏驱炎熇。尚忆当年歌汉皇,普天率土皆安乐。
漠漠寒烟返照时,文山当日此题诗。艰难早识谁无死,凭吊惟应我独悲。
欲写遗篇投逝水,难寻游迹荐江蓠。亦曾惶恐滩头宿,一种风涛两处吹。
晓色微茫尚带星,修蹊荦确断人行。
独支瘦竹身犹健,高入重云地忽平。
落月正当山缺处,细泉频作雨来声。
上方灯火青林曲,隐隐疏钟一再鸣。
扬子江风十月初,四驾巨浪渺无隅。
常忧倾摇地为动,意欲起塞天无虚。
大舟不行就系岸,小舟分去争得鱼。
舟中壮士起坐笑,有酒更为斜阳酤。
烽火照玄菟,嫖姚召仆夫。朱家荐逋虏,刁间出黠奴。
六郡良家子,三辅弛刑徒。笳度《乌啼》曲,旗参虎落图。
宝刀装韠琫,名驹被镂渠。金出孤竹,飞旌掩二榆。
妖云压亡塞,珥月照穷胡。勒兵收日逐,潜军执骨都。
姑衍山重禅,燕然石再刳。功成肆郊庙,雄郡却分符。
印留麋鹿野禽踪,岩壁渔矶几处逢。金谷晓凝花影重,
章华春映柳阴浓。石桥羽客遗前迹,陈阁才人没旧容。
归去扫除阶砌下,藓痕残绿一重重。
烽火塞上来,发卒备戎虏。
翩翩长安儿,力未胜弓弩。
幸蒙车骑念,出入在幕府。
风烟一朝息,归来受茅土。
番笑李将军,血战自辛苦。
先师紫阳翁,雅爱穷幽微。
前贤有遗迹,所至皆发挥。
千古庐山高,白鹿遇亦希。
何人实经始,必藏启天机。
临流勘书台,隐然钓鱼矶。
圣朝始加贲,泉石生光辉。
榛莽百年中,潜长虎豹威。
衣冠固不论,樵牧亦寥稀。
今昔有显晦,山川无是非。
先生适冲生,按图重嘘。
斩荆得遗址,涧绕山合围攻。
买田敞堂塾,岂将终遁反。
学子共棲集,相与咏而归。
继圣讲绝学,咳唾落珠玑。
此理忽森著,鱼鸢真跃飞。
小子恨晚遇,讲席吊及依。
升堂拜遗像,泫然涕沾衣。
幸今主盟人,高识可与几。
光风霁月意,端欲贤圣希。
时来一讲订,诸生佩弦韦。
超然此会意,规范喜无违。
徘徊不忍去,暮宿留山扉。
因极昔游处,恍如身泗沂。
矧复洞中友,进步方騑騑。
永矢忘世味,来食此山薇。
山扉献幽异,十步九攒青。常以崄为绝,不知空更灵。
樛香云溜写,谷午日光亭。何俟桃花水,居然问采苓。
寥落羁栖向海隅,终年局促卧蜗庐。闲如白傅不饮酒,穷似虞卿懒著书。
永夜悲凉听蟋蟀,几回圆缺看蟾蜍。扶摇何日乘风去,独跨鲸鱼上碧虚。