茂宰隳官去,扁舟著彩衣。湓城春酒熟,匡阜野花稀。
解缆垂杨绿,开帆宿鹭飞。一朝吾道泰,还逐落潮归。
谢守高斋结构新,一方风景万家情。群贤讵减山阴会,
远俗初闻正始声。水槛片云长不去,讼庭纤草转应生。
阿连诗句偏多思,遥想池塘昼梦成。
诸老谗言入,长沙远地留。
一闻天子议,众嫉少年谋。
自堕奸谀术,谁宽痛哭忧。
至今言绛灌,犹为孔门羞。
一见油然慰所望,巾车更辱到他乡。
相从乐处光阴速,索笑浓时意味长。
樽酒未堪留好客,湖山早已关归艎。
秋来尚忆门前路,莫惜溪头屡买航。
清晖杰阁几朝昏,吟咏曾喧白下门。
一别朱栏陪绮席,重来青草接荒村。
名章尚忆江秋句,短些谁招月夜魂。
老去情怀更萧瑟,懒从孤馆觅清樽。
无生深旨诚难解,唯是师言得正真。
远近持斋来谛听,酒坊鱼市尽无人。
会稽有佳士,华扁题新居。临轩不种菊,绕槛惟栽蔬。
深春初雨霁,嫩绿盈庭除。多均性淳雅,乐此勤诗书。
晨餐止姜芥,晚炊多菁薤。不慕腥与膻,澹泊心自如。
年来已腾达,青骢映华裾。将谓厌梁肉,轩扁堪成虚。
孰识君子心,穷达同一初。节操日弥坚,此味恒不疏。
嘉训祖先哲,千载齐芳誉。他年纪青白,舍子其谁欤。
梦里罗浮路,依稀竹外村。一枝春色动,清气满乾坤。
长笑对南山,浮名不似閒。布衣经岁月,茅屋寄乡关。
山晓捲帘坐,雨凉看竹还。今辰是好日,把酒桂花间。
芳草春烟锁故庐,泊舟南浦近何如。客囊共诉黄金尽,欲问平安但寄书。