九月九日游东山,老僧不与深闭关。古松无事相与闻,只有鸣琴流水间。
青山自高云满屋,春风似病景不足。道人游山亦何意,青松到门问所至。
白云了了天地间,此中山景曾飞来。我闻薇垣独空秀,故山明月此时后。
万转不动苍山高,云峰烟欲到清昼。故人西望黄鹤楼,使我□之独眉绉。
君不见古人已没空青苔,我乎我乎今再来。
兵尘浩无际,烈女难自全。妇人无九首,志欲不二天。
燕山翟氏女,既嫁夫防边。一朝闻死事,健妇增慨然。
生有如此夫,早寡非所怜。求尸白刃中,负土家山前。
事去哀益深,义尽身可捐。无儿欲何为?所依惟黄泉。
乡邻救引决,烈日丹衷悬。谁办节孝翁,重赋睢阳贤。
我昨过其乡,山水犹清妍。闻风发如竹,飘萧动疏烟。
千年吟诗台,峨峨太宁巅。为招冯太师,和我节妇篇。
落日放扁舟,潇湘生暮愁。故人疑不见,离思渺难收。
鼓瑟空遗恨,吹箫忆旧游。刘郎今老矣,霜鬓不禁秋。
不闭三天道,难回二子诚。
露章招有感,裂帛喜为盟。
神剑一日试,法灯千古明。
内观当自悟,至理本无情。
九鸾陪玉兽,八凤荐金芝。
青童歌妙曲,玄女唱清词。
悠悠涧边人,溅溅涧中水。
水流无返时,人生流水耳。
彼美山中桐,千古生清风。
斲削罗徽弦,不费胶漆工。
伊石台有梅,月冷云空蒙。
一弹弹春江,迟日春融融。
再弹弹招隐,霜木吟樵枫。
三弹弹离骚,感慨古道隆。
大羹玄酒味,旨趣回颛蒙。
世无子期耳,知音未易逢。
袖手长太息,所听何不同。
所听非不同,举世郑卫聋。
君不见武皇逸志凌九垓,追风蹑影思龙媒。
鲁班门外立铜马,天厩万匹皆尘埃。
又不见伏波将军破交贼,归来殿前献马式。
据鞍习气殊未衰,想见老子真矍铄。
两京翻覆知几秋,只有山河供客愁。
孤烟落日蚕丛国,出此神物于荒丘。
千年黄坏谁作主,犹把归心泣风雨。
但恐一朝去无踪,有似丰城宝剑化双龙。
五云天近昼香残,红白花枝满药阑。一夜东风吹小雨,殿头持卷隔帘看。
病起伤春独倚门,唤人鹦鹉隔帘闻。无情最是东风恶,瘦却梨花一片云。