洞庭木叶风飕飕,雪浪万顷飞白鸥。气浸中天日月湿,影摇大地山河浮。
数声裂玉洞宾魄,一点残黛湘娥愁。安得天瓢酌仙酒,跨鲸直上扶桑洲。
已毕林中事,云烟隔暮城。
古松知鹤老,沙水见鱼行。
坐形生影,穷吟谷应声。
嗜茶因识谱,寻药忽遗名。
日吉期蜂分,山晴放犊耕。
喜幽从地僻,不学负时清。
缘荠同家食,披藤发野情。
松庐极邻并,归计几时成。
秋色侵肌骨,还将鬓色侵。
自来难会宿,安得废清吟。
竹露滋丛菊,邻钟觉曙禽。
城中同此月,不起故山心。
湘江无潮水,日夜一向流。
别心无彼此,两处各悠悠。
舟行常可计,风色苦相违。落日酒杯阔,清江芦笋肥。
壮怀兹浩荡,毕景自稀微。眼底非无见,遥空一鸟飞。
淑气熏人醉似霞,子规声里欲飞花。马蹄踏遍青山道,底事春深未到家。
暮云残雨望觚棱,忆掌丝纶佐中兴。新种柳槐春夹道,偶临凫雁夜张灯。
酒人刻烛思高适,仙侣移舟愧李膺。东阁祗今成马厩,知君未忍薄孙宏。
疏雨洒寒毡。西堂欹枕孤眠。休文剩骨对高天。萧条不比年前。
青铜照泪如流霰。恼他避人秋燕。潘鬓不堪重见。加餐何用相劝。
燕啼莺语。烟花满路。遍香闺、引起春情思。结束宫妆,肯孤负、踏青天气。
散金莲、柳边沙际。飞来峰下,湖心亭畔,软春风、轻飘罗绮。
拜佛听经,好游遍、湖头诸寺。笑窥人、喜孜孜地。
红轮初上水晶屏。镜台轻。晓妆成。调得南都石黛、付卿卿。
掠月横云图自有,随意画,远山青。
张郎凝望笑颜生。语多情。瘦棱棱。试向菱花一照、便分明。
半额不知如意否,休阁笔,为君增。