二月犹北风,天阴雪冥(míng)冥。
寥(liáo)落一室中,怅(chàng)然惭百龄。
苦愁正如此,门柳复青青。
北地寒冷,已经是二月了可天空中仍然刮着凛冽的北风,飘着纷纷扬扬的大雪,一片阴暗。
在冷清的斗室里,我心中十分惆怅,害怕就此愧对一生。
正在我如此愁苦之时,门前的柳树又青翠起来了。
冥冥:阴暗貌。
寥落:冷落,冷清。百龄:百年,指一生。
惠连发清兴,袁安念高卧。
余故非斯人,为性兼懒(lǎn)惰(duò)。
赖(lài)兹尊中酒,终日聊自过。
大雪之时,谢惠连曾有清逸的兴致,而袁安也曾恬然高枕而卧。
我本来就不像他们那样的人,更何况我的性情又是这样懒惰。
全凭着那杯中的美酒,整天姑且这么孤独地度过吧。
惠连:南朝文学家谢惠连,曾作《雪赋》,其文高丽清奇。袁安:汉代人。
故:本来。斯人:这二人。
濛(méng)濛洒平陆,淅(xī)沥(lì)至幽居。
且喜润群物,焉(yān)能悲斗储。
故交久不见,鸟雀投吾庐。
大雪纷纷飘落在原野上,淅沥的声音笼罩着我的居所。
我且为它能滋润万物而欢喜,哪里能因为自己无斗米之储而悲哀呢。
旧友已经很久没有见面了,只见鸟儿雀儿成群地落到我庭中觅食。
濛濛:微雪空濛貌。平陆:平原。淅沥:雪落之声音。
群物:万物。斗储:斗米之蓄。
浮华齐水丽,垂彩郑都奇。白英纷靡靡,紫实标离离。
风摇羊角树,日映鸡心枝。谷城逾石蜜,蓬岳表仙仪。
已闻安邑美,永茂玉门垂。
几年王谢望升平,戎马临淮日绕营。万里边尘暗京洛,五朝王气在金陵。
临春阁上华林近,玉树歌中璧月生。独有绍兴经乱后,圣贤相遇颂中兴。
天使下西楼,含光万里秋。台前似挂镜,帘外如悬钩。
张尹将眉学,班姬取扇俦。佳期应借问,为报大刀头。
候晓逾闽峤,乘春望越台。
宿云鹏际落,残月蚌中开。
薜荔摇青气,桄榔翳碧苔。
桂香多露裛,石响细泉回。
抱叶玄猿啸,衔花翡翠来。
南中虽可悦,北思日悠哉。
鬒发俄成素,丹心已作灰。
何当首归路,行剪故园莱。
玉冠妆就忆新笄。楚云飞。恋仙衣。检取残香,含恨倚金徽。
翠佩隔宵初解了,应不似,梦来时。
背人偷写洛川辞。误芳期。怨天涯。料得花魂,吟鬓两成丝。
一剪灯屏春影瘦,休更遣,峭风吹。
一枕西堂醒否。绕帘烟雨。曲阑干外即天涯,又绿到、伤心处。
目断年时蘅浦。暗愁无绪。画轮碾破不成茵,怎绊得、春风住。
客梦孤云散,渔翁一帆投。人行江路晚,花绕槿篱秋。
有酒谁同醉,还家此暂留。中年发尽白,岂必为离忧。