毳帐紫明驼,蒲桃玉叵罗。西风吹落叶,飞满大凌河。
大凌河头啼早鸦,锦州城里弹琵琶。琵琶弦涩冻不响,松山杏山雪一丈。
送君走马深雪中,白狐战裙乌角弓。马毛旋空风怒吼,冰底髑髅随马走。
东望沈阳城,梦见居庸关。春风有时来,征客何时还。
君不见,出关枯草黄入天,密云道上抛榆钱。
巫山巫峡满秋烟,山木苍苍冷到天。两岸猿声休太苦,青溪归客未曾眠。
出岭入岭山钟声,上滩下滩萤火明。一只鸬鹚引人去,自欹风簟看潮生。
白帝城边树万层,黄牛峡里上秋镫。沽得郫筒好春酒,不辞风露下巴陵。
嘉陵江远望峨眉,满地残芦月上时。不管瞿塘风浪恶,小篷窗底自题诗。
慕公名字读公诗,海内人人望见迟。青眼独来幽阁里,缟衣无奈浣妆时。
蓬门昨夜文星照,嘉客先期喜鹊知。愿买杭州丝五色,丝丝亲自绣袁丝。
深闺柔翰学涂鸦,重荷先生借齿牙。漫拟刘惔知道蕴,直推徐淑胜秦嘉。
解围敢设青绫障,执贽遥褰绛帐纱。声价自经椽笔定,扫眉笔上也生花。
南极文昌应一身,幸瞻藜杖拜星辰。十年早定千秋业,片语能生四海春。
诗格要烦论伪体,画图何敢秘丰神。愿公参透拈花旨,可是空王座下人。
宝契无为属圣人,雕舆出幸玩芳辰。平楼半入南山雾,
飞阁旁临东墅春。夹路秾花千树发,垂轩弱柳万条新。
处处风光今日好,年年愿奉属车尘。
光境俱亡了,寒潭彻底清。
泝流翻巨浪,五十四州惊。
村绕菰田僻,门依竹埒斜。一泓沈碧树,三径上秋花。
岂是高人宅,犹然野老家。年来菊篱外,亦复艺桑麻。
飘然庐岳去,破衲共枯藤。此地山林胜,令人肌骨清。
莲开千柄雪,瀑挂一条冰。五老如相见,烦君为寄声。