去年来帝阙,篱客正黄菊。今年还燕然,春光明远目。
再三挽不留,归心何太速。回首落花多,满川红簌簌。
驰驱万里程,阿谁慰幽独。寂寂寒山行,寂寂寒山宿。
啼鸟几声迟,淡烟芳草绿。东风千里人,明月半轩竹。
汉苑穴狐兔,姑苏走麋鹿。功名半纸薄,兴亡等棋局。
可笑百年身,黄粱犹未熟。不发离别叹,不唱阳关曲。
桃李醉逢场,夕阳倒船玉。
雨击风摧岁月空,卧沙老木暗藏绒。一弯镰撇手中月,几点尘飞吻角风。
放出夜光应有力,挽回春色岂无功。燧人勋业今安在,惟有真空用不穷。
四海望霖雨,一人须股肱。我本田家子,蹉跎将暮龄。
相逢岂在早,一见盖已倾。谓我虽秃犀,敝帚亦足称。
持献先簬箘,长篇有明徵。公乎傥践言,庶为老亲荣。
初寮久已往,今谁主文盟。
王公有嫡孙,见者服且惊。
胸中九云梦,笔端三折拔。
招致道山中,掉头不肯应。
论事常山蛇,持身玉壶冰。
平生谢先容,要津真自登。
曹娥卓行传丰碑,越人往往贵女儿。
建炎蔡氏有孝子,事比孝子尤环奇。
自从结发读书史,倜傥不受靮与羁。
乃翁诖误落囹圄,疚心疾首泣以悲。
胡能安坐视父击,朝暮哀诉当旌麾。
府公傥许赎父罪,名隶卒伍所不辞。
不然奋身事征讨,赳赳勇力犹可施。
黄堂沈深身则微,虽有诚恳无人知。
归来静默心语口,此事感悟当以尸。
临河勇决不复顾,纯孝宁不由天资。
缇萦上书解刑网,言虽迫切身无亏。
文本理寃由一赋,孰与捐命如含饴。
杀身成仁古所罕,殆类饿踣齐与夷。
事闻黄屋亦动色,亟诏立祠河水湄。
嗟嗟玄应固不朽,万口至今皆一词。
东嘉夫子好事者,作歌登载仍吁嘻。
异时国史编宋雅,人间重见白华诗。
才大文章伯,忠纯社稷臣。
七州钟秀异,孤屿赋精神。
德蕴圭璋润,胸涵海岳春。
麟经频得隽,槐市早称珍。
宿弊时方革,皇纲上正亲。
大廷清问降,空臆谠言陈。
力补严宸衮,深撄睿主鳞。
一元追董相,多诈耻平津。
文擅无双价,胪传第一人。
声华飞宇宙,风采耸簪绅。
贵纸宁堪数,回天仅足伦。
施行均令甲,奖谕见丝纶。
未覆金瓯墨,聊为绿水宾。
爱民如赤子,束吏似生薪。
鉴水书题遍,稽山赋咏频。
却梅清节著,诬狗滞寃伸。
贱子嗟何幸,同年盖宿因。
糟糠聊摄局,山水获联茵。
醇酎容沾醉,新诗许效颦。
独蒙青眼旧,端异白头新。
酬倡几千首,从游殆十旬。
笑谈将契阔,肝胆政轮囷。
帝梦方思说,天民伫起莘。
不才虽苦窳,终始愿陶钧。
寒食江村路,东风野渡航。
一篙春水碧,两岸落花香。
飞絮匆匆远,青山故故长。
兹洲自奇绝,底用更寻芳。
洞门回首即天涯,碧树深藏碧玉家。三度事成三夜梦,一番寒减一分花。
频来得似穿帘燕,欲近难如上水查。剩有顾侬心迹在,玉纤亲赐凤团茶。
皋桥西去美人家,绝世聪明沈婺华。清瘦身材宜倚竹,玲珑指爪擅簪花。
双声叫出雌雄凤,两颊烘成早莫霞。我醉欲归归未得,任他急雨洒窗纱。
碾金为雪铸秋芳,合助瑶台素女妆。此是蟾宫亲折得,满身风露尚天香。